Под добрососедски односи , Бугарија со 100% сигурност ќе се реферира на „ДОГОВОР ЗА ПРИЈАТЕЛСТВО, ДОБРОСОСЕДСТВО И СОРАБОТКА МЕЃУ РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА И РЕПУБЛИКА БУГАРИЈА“, и тука во овој детаљ се крие „ ѓаволчето “.
Имено со овој договор мора да ги уредиме, унапредиме, средиме следниве моменти:
- историјата, економијата , потоа договорот нотира дека двете страни „ќе се стремат да создаваат неопходни правни, економски, финансиски и трговски услови“, потоа туристичката размена ( можеби ако немаме доволно македонски гости во Слнчев Брјаг според нивни критериуми, нема да има старт на преговорите ) , како и дека двете страни „ќе ја поттикнуваат активната и непречена соработка во областа на културата, образованието, здравството, социјалната грижа и спортот...“ и уште многу дополнителни полиња каде можеме да биде „сопнати“.
Постои и уште еден член во самиот договор, кој во јавноста речиси да не е искомунициран а тоа е чл.13 во кој се вели:
„Член 13
1.Овој Договор подлежи на ратификација согласно уставните барања на Договорните страни. Овој Договор влегува во сила на датумот на размената на ратификационите инструменти на двете Договорни страни и останува во сила за неопределен временски период.
2.Овој Договор може да биде изменет со писмена согласност меѓу двете Договорни страни. Измените се договараат по дипломатски пат и влегуваат во сила во согласност со став 1 од овој член.
3.Секоја Договорна страна може да го раскине Договорот со испраќање на писмено известување до другата Договорна страна. Договорот ќе престане да биде во сила една година по датумот на приемот на ваквото известување.“
Ова значи дека двете страни , и Македонија и Бугарија се согласиле дека договорот остава можност за анекс, или некаква измена, но и негово еднострано раскинување!
Ова само покажува дека навидум „првиот“ услов не е единечен, туку е повеќеопционален , кој може да биде непремостива пречка и воопшто да нема потреба да се реализираат и овие други две барања на Бугарија:
- Да се користи официјалното уставно име на државата, а не краткото.
- Формулацијата за јазикот наместо „македонски јазик“ да биде „официјален јазик“ на земјата-кандидат.
Во текст насловен „Софија има голем проблем со Скопје, а не банален спор за историјата“,софиски „Медиапул“, ги објави барањата на бугарската странаповикувајќи се на дипломатски извори. Ден по блокадата, се огласи и бугарскиот вицепремиер Каракачанов, кој вината ја префрли на Македонија.
-Ние немаме како да се поместиме од позиција која е решение на бугарскиот парламент. За жал колегите од Скопје ја потценија ситуацијата и сметаа дека некој друг ќе им ја заврши работата, и дека Бугарија како и секогаш што правела отстапки во името на добрите односи, во името на тоа што имаме братски чувства, дека се сметаме за еден народ - две држави. Но, овој пат нема каде да се отстапува и нема потреба да се отстапува, изјави Красимир Каракачанов – Вицепремиер и министер за одбрана на Бугарија.
Со коментар за блокадата се јави и претседателот на бугарската страна од комисијата за историски прашања Ангел Димитров. Прашан дали Европа ги разбира бугарските аргументи Димитров вели „историската вистина не може да се наметне со преговори, а компромисите се работа на политичарите“.
Вистината е дека големиот проблем е во Скопје. Ако тоа не се разбере, ако продолжат нашите пријатели таму да сметаат дека работите може да бидат одложувани и да се смета на бугарската добронамерност, јас имам чувство, а тоа го покажуваат и некои анкети, дека кога трпението и довербата ќе се исцрпат тогаш веќе не се прават отстапки, изјави Димитров.
За политикологот Марко Трошановски вчерашниот потег на Бугарија не е изненадување. Сепак, вели среќна околност е што германската дипломатија е активно вклучена и „навива“ за нас, што според него дава надеж дека може да има поместување во ставовите до министерскиот состанок во ЕУ за десет дена.
Македонско-бугарските односи се најдоа и во фокусот на Институтот за блискоисточни и балкански студии. ИФИМЕС од Љубљана анализира дека незамисливо е во 21 век Бугарија да ги оспорува идентитетот и македонскиот јазик. Барањето на Бугарија Македонија да се откаже од постоењето етнички Македонци што живеат во Бугарија е „врв на ледениот брег“, затоа што Бугарија прикрива и врши силен притисок врз етничките Македонци во Бугарија да се декларираат како Бугари“,се наведува во анализата на ИФИМЕС.