Досега се откриени околу 5.000 егзопланети или планети кои орбитираат околу ѕвездите, но сите се откриени во нашата галаксија - Млечниот пат.
Но, се чини дека телескопот Чандра на НАСА открил планета со големина на Сатурн во галаксијата Месиер 51, која е оддалечена околу 28 милиони светлосни години од нашата галаксија. Светлосна година е, инаку, растојанието што светлината го поминува за една година. Светлината патува во вакуум со брзина од 300.000 километри во секунда.
Овој резултат се заснова на мерењето на транзитот. Имено, поминувањето на планета пред ѕвезда блокира дел од светлината на таа ѕвезда, па телескопот може да сними карактеристичен пад на количината на светлината што доаѓа од таа ѕвезда.
Со оваа техника досега се откриени илјадници егзопланети, но како што веќе кажавме, само во нашата галаксија.
Др. Розана Ди Стефано и нејзините колеги го измериле падот на количината на рендгенски зраци кои доаѓаат од правец на ѕвездата која припаѓа на т.н. Светла бинарна класа на Х-зраци или ѕвездени системи со две ѕвезди кои емитуваат рендгенски зраци.
Таквите објекти обично се состојат од неутронска ѕвезда или црна дупка која привлекува гас од блиската ѕвезда со гравитација. Материјалот во близина на неутронската ѕвезда или црна дупка станува исклучително жежок и емитира зрачење на бранови должини карактеристични за Х-зраците.
Бидејќи регионот во кој се формираат рендгенските зраци е релативно мал, планетата што минува пред неа би можела да ги блокира повеќето или сите зраци, што го олеснува транзитот за набљудување со телескоп.
Членовите на тимот на Ди Стефано користеле техника за мерење на транзитна светлина за да откријат потенцијална егзопланета во бинарниот систем наречен M51-ULS-1.
„Методот што го развивме и користевме во моментов е единствениот употреблив метод за откривање на планетарни системи“, изјавила Ди Стефано од Центарот за астрофизика во Кембриџ за Би-Би-Си.
Системот што го набљудувале се состои од црна дупка или неутронска ѕвезда која орбитира околу соседната ѕвезда, чија маса е околу 20 пати поголема од Сонцето. Неутронска ѕвезда е колабирано јадро на некогаш масивна ѕвезда.
Измерениот транзит траел околу три часа, при што емисијата на Х-зраци се намалила на нула. Благодарение на овие информации, астрономите процениле дека егзопланетата што веројатно ја забележале би можела да биде со големина колку Сатурн и да орбитира околу неутронската ѕвезда или црната дупка на приближно двојно растојание на Сатурн од Сонцето.
Ди Стефано вели дека техниките кои досега биле успешно користени за откривање планети во Млечниот Пат се бескорисни кога се гледаат други галаксии. Ова е делумно затоа што огромните растојанија меѓу галаксиите драстично го намалуваат количеството на светлина што доаѓа до телескопот, но исто така и огромното количество објекти во мал простор (кога се гледа од Земјата), што го отежнува разликувањето на поединечните ѕвезди.
Но, ситуацијата е поинаква со ѕвездените системи кои емитуваат рендгенски зраци. „Има само неколку десетици такви извори во целата галаксија, па можеме да ги разликуваме“, објаснува Ди Стефано.
„Насилната емисија на Х-зраци што доаѓа од мал регион може да биде во голема мера или, како во нашиот случај, целосно блокирана од планета што минува помеѓу ѕвездата и нашиот телескоп“, рече таа.