Имено, по ударот, во вселената бил исфрлен куп отпад кој прво се населил во орбитата околу нашата планета, а потоа почнал да се собира и натрупува и да го создава нашиот природен сателит.

Експертите прво помислиле дека на Земјата не останале многу траги од таа древна планета со големина на Марс, наречена Теја, но се чини дека не биле во право. Имено, научниците од Кина, САД и Британија пронашле индикации кои укажуваат дека делови од Теја завршиле и внатре во Месечината и внатре во нашата планета.

Ако е вистина, можеби ќе имаме решение за мистеријата што ги мачи научниците повеќе од една деценија: присуството на густи грутки со големина на континент закопани длабоко под обвивката на Земјата (на длабочина од околу 2.900 километри), обвиткани околу јадрото .

„Нашите наоди го предизвикуваат традиционалниот поглед на џиновски удар кој ја хомогенизирал раната Земја. Наместо тоа, џиновскиот удар што ја формирал Месечината се чини дека е извор на раната хетерогеност на обвивката и ја означува почетната точка на геолошката еволуција на Земјата во текот на 4,5 милијарди години.“, вели планетарниот научник Хонгпинг Денг од Шангајската астрономска опсерваторија (ШАО) на Кинеската академија на науките.

Научниците дознаа за акумулациите на материјалите што го опкружуваат јадрото на Земјата (голема провинција со мала брзина на смолкнување, LLVP) откако ги анализирале земјотресите бидејќи сеизмичките бранови различно се движат низ различни материјали. Тие пронашле големи, густи региони на границата помеѓу јадрото и обвивката - едниот под Африка, другиот под Тихиот Океан.

Досега експертите веруваа дека LLVP се формирале за време на некој внатрешен процес на Земјата, но новото истражување покажува дека зад нивното формирање стои Теја. Претходните нумерички симулации покажале дека поголемиот дел од Теја завршил на Месечината, а само фракции на Земјата.

Но, тоа не мора да биде така. Со години, научниците ја истражуваат можноста дека големо количество од Теја се заглавило во внатрешноста на Земјата и се уште е таму и денес. Затоа, експертите спроведоа нови симулации и пронајдоа неколку индиции кои упатуваат токму на такво сценарио, пишува Science Alert.

Првата трага е наслојувањето на земјината обвивка. Во симулациите, материјалот од Земјата и Теја бил измешан во горната обвивка во океан од течна магма, додека долната обвивка остана поцврста. Други се LLVPs. Тимот открил дека парчиња од Теја, со дијаметар од само неколку десетици километри, можеле да потонат до границата на јадрото-мантија и да се акумулираат таму и да прераснат во LLVP.

Околу 2 до 3 отсто од масата на Земјата, велат експертите, можеби доаѓа од Теја. LLVP тогаш треба да бидат помеѓу 2 и 3,5 проценти погусти од обвивката на Земјата и побогати со железо. Ова е добра вест бидејќи хипотезата може да се тестира.

Имено, ако од Месечината добиеме примероци на материјали од обвивката, кои стигнале до површината при ударот, можеме да ги споредиме со акумулациите околу јадрото на Земјата и да видиме дали ги имаат истите хемиски карактеристики.

Истражувањето наречено Moon-forming impactor as a source of Earth’s basal mantle anomalies е објавено во списанието Nature.