За вакви лекови на Словенија лани издвоила 18 милиони евра, а Србија повеке од седум милиони евра. Хрватска обезбеди 2.000 терапии годишно. Вакви лекови се достапни и во Република Српска.
Но тоі лек во Македонија тешко се доага, поточно во моментов е невозможно, вели скопјанец за Екпрес.мк кој е болен од анкилозантен спондилитис (болест на Бехтерев), од групата на воспалителните автоимуни ревматски заболувана.
„Биолошката терапија ми е препишана од доктор специалист по ревматологија, како единствен лек кој може да го спречи напредувањето на болеста и да ги намали болките, но лекот не е достапен и ниту се знае кога би бил достапен.
Од здрав човек ‘стигнав’ до човек со 70% телесно оштетување, комисиски утврдено во 2015та година, а денес сигурно процентот е сигурно поголем, бидејќи болеста немилосрдно напредува.
Многу е тешко да се живее во болки и да се зголемува инвалидноста, а да се знае дека има лек, но некоі не сака да го набави и да биде достапен до секој пациент, па и до мене“, вели нашиот соговорник.
Тој вели дека во земјава почна да функционира Невладина организациіа (Здружение) преку која болните ќе пробаат да стигнат до одговорните лица, да се изборат за лекот што може да им го промени животот, а на оние млади, нови болни, да се спречи да станат инвалиди.
„Прво ке молиме, потоа ќе протестираме, ова е прашање за нас ама и за идните генерации“ вели нашиот соговорник кој од разбирливи причини, инсистира на анонимност.
„За достапноста на биолошката терапија во Македонија не се ни дискутира јавно, никој јавно не знае колку пациенти во моментов ја примаат терапијата, дали ќе се зголеми бројката и кога, нема никаква државна стратегија.
Тие што ја примаат се плашат да не се прекине, а тие што чекаат незнаат дали воопшто ќе стигнат на ред до терапијата“ вели нашиот соговорник.
Тој сепак напоменува дека во „Упатсвото за практикувње на медицина засновано на докази при анкилозантен спондилитис” , бр 07-8882/2 од 30 ноември 2013 година, донесено од министерот за здравство, е наведено во делот третман дека пациентите може и треба да се третираат и со биолошки лекови. Но, зошто не се почитува ова Упатство, зошто самата држава не го почитува документот што сама го има донесено е – друго прашање.
Тоі вели дека за оваа терапија деновиве, пишуваше Ал Џезира балканс.
„Не пишуваа за Република Македонија, но напишаното како да се однесува и за нас овде“ вели нашиот соговорник.
Имено, Ал џезира, во посочениот напис пренесува дека биолошката терапија се обезбедува веќе неколку години за пациентите во Република Српска.
Сепак, пациентите во БиХ се уште чекаат да им биде ставен на располагање овој релативно нов лек добиен со генетски инженеринг коі чини до 30.000 евра годишно и се надеваат дека во тоі период нема да станат инвалид“ .
„Мевлудин Мекиќ, потпретседател на Здружението на ревматолози во Босна и Херцеговина и ревматолог на Клиничкиот центар на Универзитетот во Сараево, објаснува дека во период од десет години голем број пациенти стануваат инвалиди и дека некои студии покажале дека во текот на тоі период две третини од нив доживуваат психолошки промени.
„Користејќи ја биолошката терапија, граѓанинот кој станува инвалид го претвораме во работоспособно лице кое ке се грижи за своето семејство и општеството, ако веќе го гледаме економскиот аспект, а да не зборуваме за човечкиот живот и правото на лекување. Имавме извонредно добри резултати со пациентите, каде што некои од нив практично се симнаа од инвалидските колички“ пренесува Ал Џезира.
Во Тузланскиот кантон во Република Српска се обезбедуваат одреден број биолошки терапии.
„Суад Аздаслик, претседател на Здружението на заболени од ревматски болести во кантонот Тузла , вели дека биолошката терапија многу му помогнала.
На овој 47-годишен маж пред дваесетина години му беше дијагностициран ревматоиден артритис.
На 35 години отишол на инвалидска пензија и го напуштил приватниот бизнис што дотогаш го градел. Како и другите пациенти, то беше на конвенционална терапија вклучувајќи имуносупресиви.
,Бидеки не реагирав на конвенционалната терапиіа, во 2008 година започнав со биолошка терапија. Поради инфекцијата, мораа да го прекинат имуносупресивот, лекот Арава, од кој бев зависен. Потоа останав неподвижен шест месеци, се до примената на биолошката терапија, кода ме крена на нозе.
Моментално од јануари повторно сум на биолошка терапиіа. Тоа е драстична разлика, замислете кога добивате чисти резултати, сѐ е нормално и доаѓате во состојба на мирување на болеста”, опишува Ајдаслиќ за Ал Џезира, пренесува Експрес.
Тој додава дека нивното здружение успеало да стави на располагање 20 вакви терапии во кантонот Тузла годинава…