Сондата New Horizons, која веќе е навлезена во овој граничен регион, сугерира дека е многу поголем отколку што се мислеше, пишува SciTech Daily.

Низ надворешниот дел на Кајперовиот појас на растојание од 60 AU, 60 пати повеќе од растојанието помеѓу Земјата и Сонцето, инструментот Venetia Burney Student Dust Counter (SDC) регистрира повисоки вредности на прашина од очекуваното. Оваа прашина, ситни замрзнати остатоци од карпи, метан и јаглерод моноксид, потекнува од судирот на објектите на Кајперовиот појас (KBO) и честички надвор од Сончевиот систем.

Читањата на овие мерења не се во согласност со научните модели на Кајперовиот појас. Тие мислат дека бројот на тела во појасот и количината на прашина треба да се намалат на околу 1,6 милијарди километри во појасот, но читањата велат дека надворешната граница на Кајперовиот појас може да се помести за неколку милијарди километри, што веројатно ќе не доведе во уште еден прстен од ледени предмети, покрај овој веќе познат.

- New Horizons ги помага првите директни мерења на меѓупланетарна прашина далеку од Нептун и Плутон. Самата идеја дека можеби откривме продолжен Кајперов појас со сосема нова популација на објекти кои се судираат и создаваат повеќе прашина ни дава нови податоци во решавањето на мистериите на најоддалечениот регион на Сончевиот систем - изјави физичарот Алекс Дорнер.

Инструментот SDC е дизајниран и конструиран од студенти на Универзитетот во Колорадо во Лабораторијата за атмосферска и вселенска физика на Болдер, со поддршка и водство на професионални инженери. Овој прецизен инструмент снима микроскопски честички од прашина создадени од судири меѓу астероиди, комети и тела од Кајперовиот појас долж осум милијарди километри долго патување низ Сончевиот систем, кое трае едно полнолетство, 18 години. За време на него, по лансирањето на почетокот на 2006 година, следеше историско прелетување на Плутон во 2015 година и на невообичаено обликуваниот транс-нептунски објект Ultima Thule во 2019 година. Овој инструмент, кој е дизајниран и изграден и управуван од студенти, е првиот уред од ваков тип во меѓупланетарната мисија на НАСА. Ги мери големините на честичките од прашина, давајќи ни податоци за стапката на судир помеѓу CBO.

Најновите, изненадувачки резултати се собрани во текот на три години, за време на кои New Horizons летал од 45 до 55 AU, каде што една AU е приближно 140 милиони километри. Тие се во согласност со телескопските откритија на голем број нови KBO далеку од традиционалната граница на Кајперовиот појас, која беше проценета на 50 AU и каде што бројот на тела треба да се намалува. Денес, врз основа на новите мерења со сонда, се проценува дека границата е најмалку 80 АU.

- Сите овие резултати укажуваат дека New Horizons е првото вселенско летало кое открило нова група транс-нептунски тела во Сончевиот систем. Со нетрпение чекам понатамошни мерења за да видам колку далеку во Кајперовиот појас се протегаат овие покачени нивоа на прашина - вели главниот истражувач на New Horizons, Алан Стерн.

Сега, во вториот дел од својата продолжена мисија, се очекува New Horizons да има доволно гориво и енергија за да работи добро до 2040-тите на растојанија поголеми од 100 AU од Сонцето. Научниците велат дека на тие растојанија, SDC ќе го регистрира преминувањето на леталото во простор во кој доминираат меѓуѕвездени честички во споредба со прашината што потекнува од карпести и ледени објекти. Заедно со придружните телескопски набљудувања на Кајперовиот појас од Земјата, Нови хоризонти е единственото вселенско летало кое собира нови податоци за Кајперовиот појас, давајќи ни единствена можност да дознаеме повеќе за КБО, изворите на прашина во појасот, како и меѓуѕвездениот честички и облаци од прашина слични на Кајперовиот појас откриени околу девет други ѕвезди.