На повеќе од 50 страници од досиејата на ЦИА, за кои ФБИ сè уште тврди дека се фалсификат, се тврди дека тајна владина програма воспоставила комуникација со неидентификуван летачки објект (НЛО) уште во 1959 година.
Проектот Сигма, кој започна во 1954 година, користеше бинарен компјутерски јазик кој беше испратен во вселената преку радио бранови со цел да се воспостави контакт со вонземски живот, објавува Дејлимејл.
Само пет години по таа меѓуѕвездена врска, официјален претставник на американските воздухопловни сили наводно се сретнал со вонземјани кои ги добиле пораките.
Според документите, на 25 април 1964 година, разузнавачки офицер наводно се сретнал со двајца вонземјани на однапред договорена локација во пустината Ново Мексико, во истата држава каде што наводно се случила познатата несреќа со НЛО во Розвел.
Средбата траела околу три часа, за време на која разузнавачкиот агент и вонземјаните размениле „основни информации“ за нивниот вид.
Во документите исто така се наведува дека тајната владина група „Маџестик 12“ (MJ-12) ја користела својата огромна моќ за да ги држи тајните информации за НЛО подалеку од дофатот на војската, па дури и на Белата куќа.
Неколку тајни проекти што се занимаваа со комуникација со вонземјани и истражување на НЛО наводно биле под контрола на „Маџестик 12“, а групата ја информирала ЦИА дека успеале во својата мисија за пронаоѓање вонземски живот.
Според документите што се појавија во 1980-тите, „Маџестик 12“ бил комитет составен од високо рангирани воени, научни и разузнавачки службеници, формиран по познатиот инцидент во Розвел.
Овој тим од 12 лица наводно бил формиран со тајна извршна наредба од претседателот Хари Труман во 1947 година. Повеќе од две децении, тимот бил одговорен за спроведување истраги за НЛО и контакти со вонземски суштества.
Досиејата на ЦИА наведуваат дека „Маџестик 12“ надгледувал четири специфични проекти со задачи: воспоставување комуникација со вонземјани, истражување на НЛО, пронаоѓање и враќање на урнати вонземски вселенски летала и тестирање на каква било напредна технологија што можеби ја поседуваат.
Според „MJ-12“, биле потребни пет години за конечно да се воспостави успешен контакт со вонземјани во 1959 година. Групата наведува дека „тогаш била воспоставена примитивна комуникација со вонземјани“, користејќи бинарен код испратен преку радио сигнали.
Бинарниот код е најосновен јазик што го разбираат компјутерите, претставувајќи ги сите податоци (текст, броеви, инструкции) преку низи од нули и единици, што одговараат на електричните состојби во хардверот. Научниците кои бараат вонземски живот сè уште го користат овој метод и денес.
Оваа основна форма на комуникација доведе до состанок помеѓу претставници на американските воздухопловни сили и вонземјани во 1964 година, при што „MJ-12“ наведува дека „офицерот бил во можност да размени основни информации со двајца вонземјани“.
„Маџестик 12“ потоа напиша дека проектот сè уште продолжува во воена база во Ново Мексико. По таа историска средба, „MJ-12“ го основаа „Проектот Сноуберд“ во 1972 година, со цел да го тестираат леталото со вонземско потекло што успеаја да го преземат.
Во доверливиот извештај се наведува дека проектот сè уште е во тек во тајна база во Невада, за која многу истражувачи на НЛО сега веруваат дека е познатата „Област 51“.
И покрај тоа што тајно биле назначени од претседатели, документите откриваат и дека „МЈ-12“ намерно криел информации дури и од највисоките функционери, па дури и ги навредувал оние за кои сметале дека се недостојни да знаат за НЛО.
„Белата куќа наводно побарала информации“, напишале членовите на „МЈ-12“ во меморандум на ЦИА. „Не успеваме да им објасниме на овие будали дека оваа информација не е достапна за споделување.“
Подоцна во истиот документ, групата ја советува ЦИА да не ѝ дозволува на група означена како „AF“ (веројатно кратенка за Воздухопловни сили) пристап до нивните податоци.
Тајната средба не била пронајдена во декласифицираните архиви на ЦИА, туку е откриена дури откако документите станаа достапни за јавноста во Претседателската библиотека „Роналд Реган“, која беше отворена во 1991 година.
Постоењето на „MJ-12“ стана јавно познато откако наводен владин информатор испратил извештај за активностите на групата до истражувачите на НЛО по пошта во 1984 година.
Сепак, ФБИ го означи мистериозниот документ за НЛО како „лажен“ и тврдеше дека групата, експертите споменати во извештајот и нејзината мисија се целосно измислени.
Американската разузнавачка заедница во 1988 година додаде дека има сериозни недоследности и грешки во форматирањето во документот од 1940-тите, кој наводно бил подготвен за претседателот Двајт Ајзенхауер, дополнително сугерирајќи дека станува збор за фалсификат.
Сепак, и покрај обидите на американската разузнавачка заедница да го дискредитираат информаторот, деталите од тој извештај се совпаѓаа со клучните информации пронајдени во документите од библиотеката на Реган, вклучувајќи ги и имињата на 12 членови на „Мажестик 12“.
Според откриените документи, членовите на „MJ-12“ биле: адмиралот Роско Хиленкотер (прв директор на ЦИА), д-р Ваневар Буш (раководител на американските научни истражувања за време на Втората светска војна), Џејмс Форестал (прв секретар за одбрана на САД), генералот Натан Твининг (командант на воздухопловните сили задолжен за истражување и развој на нови авиони).
Интересно е што оваа програма за истражување и развој била базирана во воздухопловната база Рајт-Патерсон во Охајо, истата база каде што наводно бил земен материјал од местото на падот на НЛО во Росвел во 1947 година.
Д-р Хал Путоф, физичар и истражувач на НЛО, неодамна изјави во подкастот „Џо Роган Експириенси“ дека еден од неговите колеги разговарал со командантот на воздухопловната база Рајт Патерсон, кој му потврдил дека падот на авионот всушност се случил.
„Тие велат дека било вистинско, дека навистина станува збор за неидентификувана несреќа и дека овие материјали навистина, навистина дошле однадвор“, рече Путхоф.
Во врска со проектите „Сноуберд“ и „Поунс“, Путоф исто така тврдеше дека американската влада моментално поседува „најмалку 10“ урнати НЛО-а, кои продолжува да ги проучува.
И кога станува збор за тоа зошто шокантната средба од 1964 година и целата комуникација со НЛО биле чувани во тајност повеќе од 60 години, одговорот се чини дека се наоѓа во уште еден декласифициран документ на ЦИА.
Во архивите на ЦИА, DailyMail.com откри меморандум од 1953 година со кој практично се забранува јавна дискусија за НЛО, од страв дека американската влада би можела да ја изгуби контролата врз населението.
Според Научниот панел за неидентификувани летачки објекти, кој се состана во јануари 1953 година:
„Постојаниот акцент на известување за овие феномени, во овие опасни времиња, претставува закана за правилното функционирање на заштитните органи на политичкиот систем.“
Овој панел од пет експерти, составен од академици од универзитети низ САД, заклучи дека НЛО не претставувале директна закана за националната безбедност за време на Студената војна.
Покрај тоа, во својот меморандум, панелот препорача владата да го „отстрани посебниот статус“ што видувањата на НЛО веќе го имаа стекнато по инцидентот во Розвел.