Тој боледувал од рак на белите дробови, неодамна бил отпуштен од болницата и бил во куќата во Загреб, а според медиумите, тој не ја напуштил куќата поради епидемиолошката состојба.
Во јануари, на Надаревиќ му бил дијагностициран рак на белите дробови, а во февруари пристигнала вест дека се чувствува подобро.
На почетокот на март, Надаревиќ пристигна во Сараево да снима нови епизоди од серијата ,,Луд збунет , нормален” во која ја игра главната улога, која беше прекината поради пандемијата на коронавирус. Потоа се врати во Загреб и на крајот на март рече дека е во болница.
"Сè уште сум во болница. Не знам кога ќе бидам надвор. Не знам што друго да кажам за мојата состојба", рече тој кратко за Аваз во тоа време.
Роден е во 1943 година, иако живееше и работеше во многу градови на поранешна Југославија, а поголемиот дел од животот го помина во Загреб.
Театарската кариера ја започнал во Младинскиот театар во Загреб, а во 1969 година станал член на Драмата на хрватскиот народен театар во тој град. Прво, добил големи улоги во театарот - Богдан во „Хваркиња“, Помет во „Дундо Маројае“, Милетиќ во „Оставци“, Леон во „Господа Глембајеви“.
Неговиот талент наскоро го препознаа странските режисери, па ја доби главната улога во претставата „Лорензако“.
Покрај тоа, тој ги играше Сирано, Фигаро и М.П. Марфи во одличните претстави. Својата филмска кариера ја започна во раните осумдесетти во споредни улоги.
Во филмот „Татко на службено патување“ на Емир Кустурица од 1985 година, тој се истакна со улогата на Зија. Потоа следуваа филмовите „Веќе видено“ на Горан Марковиќ од 1987 година, „Глембајс“ на Антун Врдољак од 1988 година, потоа „Кудуз“, „Глув барут“, „Одмор во Сараево“, „Заспана пушка“, „Ничија земја“ “,„ Гори оган “,„ Нафака “и многу други. Тој ја воодушеви публиката пред малите екрани со улогата на Изет Фазлиновиќ во серијата „Луд, збунет, нормален“, која се снимаше од 2007 до 2016 година.
Своето режисерско деби го имал во 1992 година со претставата „Лет над кукавичјото гнездо“, а после тоа постави неколку големи претстави - „Балкански шпион“ од Душан Ковачевиќ, „Збунетост“ од Алан Ајкборн во сатиричниот театар Керемпух, „Хасанагиница“ од Милан Огризовиќ во Хрватскиот народен театар и Националниот театар во Сараево.
Со одлука на Министерството за култура на Република Хрватска во 2006 година, тој е прогласен за национален херој.
Во 2012 година се ожени со дизајнерката Славица Радовиќ, која починала истата година - на 48-годишна возраст. Од првиот брак, Мустафа ја доби ќерката Надја, а од вториот брак ќерката Нана и синот Аша.