Плитката молња е невообичаена форма на електрично празнење од облак што содржи воден раствор на амонијак, додека молњата на Земјата потекнува од облак од вода.
Научниците исто така откриле дека жестоките грмежи, кои веќе одамна се познати на Јупитер, можат да формираат град како камења богати со амонијак, што експертите ги нарекоа меки топки. Се верува дека овој вид град собира амонијак и вода од горната атмосфера и ги транспортира до атмосферските длабочини на Јупитер, пишува НАСА.
Уште од времето кога научниците зад мисијата Војаџер на НАСА за прв пат видоа светкави појави на оваа огромна планета во 1979 година, мислеа дека изгледаат како оние на Земјата, или се појавуваат само во она невреме каде што водата е во сите три состојби - течна , цврста и гасовита.
Ова би значело дека невремето на Јупитер се одвива 45 до 65 километри под видливата облачност и на температура од околу 0 Целзиусови степени. Вселенското летало „Војаџер“, како и сите други мисии околу Јупитер пред Џуно, ги виделе молњите како светли точки на врвовите на облаците, што укажува дека ударите потекнувале од поголеми длабочини.
Но, блесоците забележани од вселенското летало Џуно на темната страна на Јупитер раскажуваат друга приказна.
„Како што се доближувавме до горните облаци на Јупитер, видовме нешто изненадувачко - помали, плитки удари на гром на многу повисока надморска височина во атмосферата на Јупитер отколку што претходно се мислеше дека е можно“, рече физичарот Хајди Бекер од лабораторискиот институт за погон на авиони на НАСА.
Бекер и нејзините колеги веруваат дека силните грмежи на Јупитер фрлаат вода и мразни кристали високо во атмосферата на планетата, или 25 километри над облаците на Јупитер. Таму, овие кристали се комбинираат со пареа на амонијак што го раствора мразот за да формираат раствор на амонијак.
На толку големи надморски височини, температурите се под минус 88 Целзиусови степени, што е премногу ниска температура за да остане течна вода.
„На овие надморска височини, амонијакот делува како антифриз, спуштајќи ја точката на топење на мразот со вода. Ова им овозможува на облаците да се формираат со воден раствор на амонијак“, рече Бекер.
"После тоа, капките раствор од амонијак се судираат со ледени кристали и ги електрифицираат облаците. Ова беше големо изненадување, бидејќи нема облаци на Земјата составени од воден раствор на амонијак".
Научниците откриле и необична бура (наречена печурки) на Јупитер, која се состои од две третини вода и една третина гас од амонијак.
Овие меки топки град се состојат од слој на стопен амонијак и мраз покриен со подебела ледена кора. Овој град е формиран на сличен начин како оној на Земјата - топчињата се зголемуваат додека се движат низ атмосферата.
"На крајот овие топки стануваат толку големи што повеќе не можат да ги држат горните струи и паѓаат подлабоко во атмосферата. Има повисоки температури тие на крајот се раствораат и испаруваат целосно", рече астрофизичарот Тристан Гилот од Универзитетот во Франција.
„Овој вид град по овој процес носи амонијак и вода до длабоките атмосферски нивоа на планетите“, додаде тој.