Станува збор за 2.750 тони амониум нитрат, хемиско соединение што нормално се користи како вештачко ѓубриво, но во одредени ситуации може да се користи и како експлозив - или ненамерно да предизвика експлозија, како што, за жал, се случи во пристаништето во Бејрут.
Имено, ѓубривото се чувало во хангар во пристаништето од 2014 година до денес, без мерки за безбедност кои би ја спречиле катастрофата што се случи.
Со тој товар, бродот под молдавското знаме „МВ Розус“ се заглавил во пристаништето во Бејрут. Сепак, неговата дестинација не бил Либан, туку Мозамбик.
Капетанот Борис Прокошев, наводно, го запрел брод во Грција за да наполни гориво кога неговиот сопственик Гречушкин, наводно директорот на „ Teto Shipping “, јавил дека компанијата снемала пари и ќе мора да собере дополнителен товар во Бејрут за да ги покрие патните трошоци.
Рускиот портал Сибирјан Тајмс пишува дека бродот запрел во Бејрут поради дефект.
Во секој случај, кога бродот се вкотвил во Бејрут, локалните пристанишни власти го притвориле поради „груби прекршувања во управувањето со бродот“, т.е. „недостаток на документи и услови потребни за превоз“, неплатени пристанишни такси и поплаки од рускиот и украинскиот екипаж.
Екипажот од осум Украинци и двајца Руси бил принуден да остане на бродот, а сопственикот Гречушкин прогласил банкрот и едноставно „го напуштил бродот“. Либанските власти на крајот ослободиле шест од десетте членови на екипажот, а четворица останале заробени на бродот полн со експлозивен товар скоро една година.
„Тој ни рече дека банкротирал и, иако не му верувам, најважно е што ги крена рацете и од својот екипаж и од неговиот товар“, изјави еден од работниците.
"Морнарите беа на бродот 11 месеци. Имавме малку потрошен материјал. Му пишував на Путин секој ден. На крајот, моравме да продаваме гориво за да ангажираме адвокат со тие пари. Сопственикот не ни обезбеди храна или вода", рече капетанот Прокошев.
Гречушкин не одговори на прашањата на новинарите.
Според е-пораките разменети меѓу Прокошев и неговиот адвокат Шарбел Дагуер, амониум нитратот бил растоварен во пристаништето во Бејрут до ноември 2014 година и оставен во магацин. Властите тогаш го држеле таму шест години, и покрај предупредувањата од либанскиот царински директор Бадри Дахер дека станува збор за „исклучително опасен“ товар.
Си-Ен-Ен доби документи кои покажуваат дека Дахер и неговиот претходник Мерхи во повеќе наврати се обратиле до судовите во Бејрут со цел да се обидат да го складираат опасниот товар на друго место.
Дахер, кој залудно предупредувал дека товарот е еквивалентен на „лебдечката бомба“, потврди за Си-Ен-Ен дека неговата канцеларија испратила „шест писма до правните тела“, но дека властите никогаш не одговориле на ниту еден од нив.