Во денешното интервју за Радио Слободна Европа, копретседателот на заедничката комисија за историски и образовни прашања Драги Ѓоргиев зборува за начинот како да се приближат ставовите со бугарските колеги, но дава и интересни одговори за тоа како термино „заедничка историја“ се толкува од страна на Бугарија, при тоа потенцирајќи дека за нив „заедничко“ значи Бугарско , па вели:
„Тие подразбираат дека станува збор за историја на еден народ, односно на бугарскиот народ која започнала кон средината на деветтиот век кога првото бугарско средновековно царство ја освојува територијата на Македонија“
Дополнително, професорот Ѓоргиев „открива“ еден сосема нов, и од правен но и од историски аспект, термин - профашистичка земја, па вели дека Бугарија во Втората Светска Војна не била Фашистичка земја туку ПРОфашистичка:
„Според мене, Бугарија не може да ја дефинираме како класична фашистичка земја, како што може да се каже за тогашна фашистичка Италија или нацистичка Германија. Ние може да ја третираме Бугарија како пронацистичка, профашистичка земја, меѓутоа Бугарија не е фашистичка земја во тоа време. Според мене, оној термин кој овде може да се користи, за кој треба да се дебатира, повторно ние не може тоа со наша одлука да го наметнеме се разбира, е да се користат термините окупација, инвазија, па дури и анексија, затоа што овие простори би биле анектирани кон Бугарија доколку победеле силите на оската, меѓутоа не и терминот бугарска фашистичка окупација. Профашистичка да, меѓутоа фашистичка не. Бугарија не е фашистичка земја, според мене, но и според видувањата на голем број научници на запад, нема фашистичко уредување во Бугарија. Постои еден авторитарен режим на Цар Борис таму, кој го суспендира работењето на бугарското собрание, меѓутоа Бугарија нема фашистичко уредување“ вели тој за РСЕ.

Апсолутно е точно дека не е историски коректно да се наречат една цела држава и сите граѓани кои живееле во тоа време во Бугарија , фашистичка или фашисти, од единствена причина што постоел фашистички режим воден од Царот Борис и премиерот на владата на Бугарија, Богдан Филов.
Тој Филов е „познат“ по својот говор во Бугарскиот Парламент од 19 април 1941 год. во кој меѓу другото вели дека бугарскиот народ два огромна благодарност до Германија зошто таа помогнала директно во „ослободувањето“ на Македонија, и помогнала во остварување на бугарските идеали за држава од Дунав до Егејско Море, од Охрид до Црно Море.

Да видиме што пак вели Парискиот Мировен Договор потпишан со Бугарија во 1947 год. кој е единствен валиден историски документ за актерите во Втората Светска Војна и нивната улога, како и последователните консеквенции за истите:
Во преамбулата на Договорот со Бугарија од 10 Февруари 1947 год., стои:
„Сојузот на социјалистички републики, Обединетото кралство на Велика Британија и Северна Ирска, Соединетите Американски Држави, Австралија, Белоруската Советска Социјалистичка Република, Чехословачка, Грција, Индија, Нов Зеланд, Украинската Советска Социјалистичка Република, Сојузот на Јужна Африка и Народна Федеративна Република Југославија, како држави кои војуваат со Бугарија и активно водеа војна против европските непријателски држави со значителни воени сили, во натамошниот текст „Сојузничките и придружните сили“, од еден дел, и Бугарија , од другиот дел;

„Со оглед на тоа што Бугарија, откако стана сојузник на Хитлеристичка Германија и учествуваше на нејзина страна во војната против Сојузот на Советските Социјалистички Републики, Обединетото Кралство, Соединетите Американски Држави и другите Обединети нации, го сноси својот дел од одговорноста за оваа војна“

Дополнително во чл.1 од овој договор ( види фотографии ) се вели:
„Границите на Бугарија, како што е прикажано на картата приложена кон овој договор (Анекс I), ќе бидат оние што постоеле на 1 јануари 1941 година.“

А во членот 4 пак се вели:
„Бугарија, која во согласност со Договорот за примирје презеде мерки за распуштање на сите организации од фашистички тип на бугарска територија, без разлика дали се политички, воени или паравоени, како и други организации кои вршат пропаганда непријателски настроени кон Обединетите нации, нема да дозволи во иднина, постоењето и активностите на организации од таа природа кои имаат за цел да им ги ускратат на луѓето нивните демократски права.“

Линк до интервјуто на проф. Драги Ѓоргиев за РСЕ
Линк до оригиналните Париски Мировни Договори од 1947 год.

Иван С. Мирчевски