Си-Ен-Ен - Вашингтон

Во деновите откако администрацијата на Трамп објави меморандум за Џефри Епстајн, кој е во директна спротивност со теориите на заговор промовирани од претседателот и некои од неговите највисоки соработници, движењето на Трамп и неговите најжестоки поддржувачи се во бунт.

Министерството за правда и ФБИ минатата недела објавија меморандум во кој заклучија дека нема докази дека Епстајн имал листа на моќни луѓе кои учествувале во неговиот наводен подземен свет на трговија со секс и педофилија. Исто така, се наведува дека познатиот поранешен финансиер починал од самоубиство, а не бил убиен во неговата ќелија во затворот во Њујорк.

Сепак, после години на големи ветувања кон базата на претседателот, меморандумот не успеа да обезбеди клучен доказ, што ги поткопува зборовите на Трамп и неговиот тим. Светот на МАГА не е задоволен, што доведува до конфликт меѓу најблиските сојузници на претседателот.

Додека Трамп ги брани наодите, ситуацијата создаде невиден тест за лојалност меѓу претседателот и движењето што тој го создаде. Иако Трамп долго време имаше значително влијание врз својата база, ова е еден од првите случаи кога неговото движење не ги следи неговите насоки — можеби нудејќи рана скица за тоа како МАГА ќе еволуира во ерата по Трамп.

Внатрешните конфликти меѓу Министерството за правда и ФБИ достигнаа кулминација во средата на експлозивен состанок каде што директорот на ФБИ, Каш Пател, и неговиот заменик, Дан Бонџино, беа соочени со прашања дали стојат зад приказната дека ФБИ сакало да објави повеќе информации за Епстајн, но било попречено од Министерството за правда. По тој состанок, Бонџино им кажал на луѓето дека размислува за оставка и не се појавил на работа во петокот, додека неговиот статус во администрацијата останува неизвесен.

Трамп во неделата изјави „Мислам дека е така“ кога новинарите го прашаа дали Бонџино сè уште е заменик-директор на ФБИ, но додаде дека „е во добра форма“ откако разговарал со него претходно истиот ден. Пател, од своја страна, во саботата објави на социјалните мрежи дека ќе продолжи да служи во администрацијата на Трамп.

Иако често ги разгоруваше теориите на заговор за Епстајн, Пател во својата објава призна: „Теориите на заговор едноставно не се вистинити, никогаш не биле“.

Главната обвинителка Памела Бонди, која повеќепати ветуваше дека ќе ги објави документите за Епстајн, се соочи со најголемиот дел од фрустрацијата на поддржувачите на МАГА.Таа можеше да стане жртвен јарец, но Трамп досега јасно покажа дека ја поддржува својата главна обвинителка, изразувајќи силна поддршка во објава на социјалните мрежи во саботата и поканувајќи ја Бонди да му се придружи на финалето на Светското клупско првенство на ФИФА во Њу Џерси во неделата, каде што таа го гледаше натпреварот од ложата на претседателот, а Трамп ѝ покажа палец нагоре.

Внатрешните конфликти очигледно го изненадија претседателот, па Трамп се обиде да ги смири своите поддржувачи и да ја заштити Бонди за време на викендот.„Што се случува со моите момчиња и, во некои случаи, девојки? Сите ја напаѓаат главната обвинителка Пам Бонди, која врши ФАНТАСТИЧНА работа! Ние сме еден тим, МАГА, и не ми се допаѓа што се случува“, напиша тој на Truth Social.

Приватно, Трамп исто така ја удвои својата поддршка за Бонди. Претседателот за време на викендот телефонски разговараше со некои од најгласните критичари на главната обвинителка во обид да го спречи ескалирањето на ситуацијата околу документите за Епстајн, изјавија за Си-Ен-Ен три извори запознати со ситуацијата.

Членови од најблискиот круг на претседателот, исто така, контактирале со некои од нејзините најгласни критичари, во суштина барајќи од нив да се смират. Нејзината позиција, велат тие, е сигурна — засега.Претседателот, исто така, се врати на познатата тактика, обвинувајќи ги демократите: „Зошто овие радикални леви лудаци не ги објавија документите за Епстајн? Ако имаше НЕШТО во нив што можеше да му наштети на движењето МАГА, зошто не го искористија?“ И Епстајн, тврди Трамп, е „некој за кого никому не му е грижа“.

Но, тоа изгледа не беше доволно за да смири многу од неговите најгласни и истакнати поддржувачи, кои постојано ја покренуваа оваа тема на Самитот за студентска акција на Turning Point USA, настан насочен кон мобилизација на младите конзервативци, во Тампа, Флорида.

Бонди „никогаш не пропушти можност да се појави на телевизија и да ветува дека нешто ќе дојде. Се обидуваше да ве убеди дека го има, дека е на нејзината маса, дека утре ќе го видите, дека нешто за Епстајн доаѓа, а тоа беше мамка. Па, или верувате дека Пам Бонди тогаш ја зборуваше вистината, или дека сега ја зборува вистината, но двете не можат да бидат вистинити, рече конзервативната политичка коментаторка Мегин Кели на самитот во петокот, нарекувајќи ја Бонди „злосторник во оваа приказна“.

Пратеничката Ана Паулина Луна, републиканка од Флорида, во саботата предупреди: „Пам, ако не можеш да си ја вршиш работата, ќе најдеме некој што може“.

Иако голем дел од критиките беа насочени кон Бонди, други ја обвинија администрацијата во целина. - Не мислам дека ни ја кажуваат вистината за Епстајн. Мислам дека тој човек бил вмешан во нешто подмолно што имплицира многу луѓе. И мојата претпоставка е дека тие луѓе можеби се некои од нашите сојузниц“, рече јутјуберот и конзервативен политички коментатор Брендон Тејтум.

Поранешниот советник на Трамп, Стив Банон, го нарече Епстајн „клучот што отклучува многу работи — не само поединци, туку и институции“.

Водителката на Фокс Њуз, Лора Инграхам, направи анкета меѓу публиката на самитот: „Колку од вас се задоволни — можете да аплаудирате — задоволни со резултатите од истрагата за Епстајн?“Таа доби огромно негодување. И не се само конзервативците со јавна платформа.

Доналд О’Саливан од Си-Ен-Ен разговараше со поддржувачи на Трамп за време на викендот, кои го повикаа претседателот да ги објави документите за кои неговиот тим вели дека не постојат. - Не мислам дека луѓето ќе молчат додека навистина не го направат тоа. Но, кој знае дали некогаш ќе ја дознаеме вистинската приказна, рече Лиза Брит. - Има две работи за кои претседателот Трамп лажеше: Едната беше дека документите за Епстајн ќе бидат објавени, а тие сè уште не се објавени. Треба да се објават, рече Тејлор Шарп. „Втората работа е дека не сме уморни од победи. Тој рече дека ќе се умориме од победи. Ние не сме уморни од побед“.

Пред една недела на гостински терен, Шкендија одигра без голови во натпревар во кој двете екипи не реализираа неколку идеални шанси за гол.

Победникот од вечерашниот дуел за противник во 2. Квалификациско коло ќе го има поуспешниот од пресметката меѓу романски ФЦСБ и Интер од Андора. Првиот натпревар во Романија заврши со победата на домаќинот од 3-1.

Во случај, пак, на елиминација, фудбалерите на Шкендија ќе го продолжат настапот во 2. квалификациско коло во Конференциската лига во кое ќе играат против победникот од пресметката меѓу Дрита од Косово и Диферданж од Луксембург.

Во поучните (паранетички) делови на крајот од секое негово послание, Павле објаснува како следбеникот на Христос треба да живее радикално поинаков живот – според небесни, а не земни мерила. Овие вредности оставиле длабоко влијание врз христијанските општества низ вековите. Павле ги возвишува доблестите како: сочувство, добрина, трпение, прошка, љубов, мир и благодарност. Од друга страна, ги осудува: нечесноста, похотата, алчноста, гневот, клеветата, срамниот говор, лагата и расната поделеност. Неговите списоци на добродетели и пороци се слични со оние што се среќаваат во грчко-римската литература од неговото време. Павле строго ја осудува сексуалната неморалност, велејќи: „Бегајте од блуд! Секој друг грев што ќе го направи човекот е надвор од телото; а кој блудствува, греши против своето тело“ (1 Кор. 6:18). Со ова тој е доследен на моралните закони од Стариот Завет и на учењата на Исус Христос (Матеј 5:27–28; 1 Кор. 6:9 и понатаму; Ефесјаните 5:21–33; Колосјаните 3:1–17). Меѓу другото, Павле пишува и за: слободата во Христос (Галатјаните 5; 1 Кор. 8; Колосјаните 2:6–23), правилното богослужение и црковната дисциплина (1 Кор. 11), единството меѓу верниците (1 Кор. 1:10–17; Ефесјаните 4:1–6), и бракот (1 Кор. 7; Ефесјаните 5:21–33).

Се чини дека тој лично претпочитал безбрачен живот, пишувајќи дека „неженетиот човек или жена, бидејќи се слободни, му служат на Христос“ (сп. 1 Кор. 7:22 и 25), иако наведува дека нема конкретна заповед од Господ по тоа прашање. Сепак, врз основа на неговите поуки, христијанската традиција често барала безбрачност кај свештениците или духовните служители.

Во однос на ропството, Павле ги прифаќал општествените норми на своето време. Некои го критикуваат за тоа што не го осудил експлицитно ропството во Посланието до Филимон, но таквата критика може да се смета за ретроспективна проекција од денешна перспектива, бидејќи христијанските движења за укинување на ропството се појавиле дури кон крајот на 18. век. Сепак, Павле дава пасторална утеха и поттик на робовите кои станале верници, признавајќи дека, и покрај нивната различна општествена положба, во повисока духовна смисла – робот и господарот се браќа во Христос. Павле не само што воспоставува нова културна свест и општество засновано на милосрдие, туку истовремено го поткопува и римскиот авторитет преку својот јазик и постапки. Тој користи титули за Исус кои исто така биле присвоени од страна на римските императори. Август, на пример, ги присвоил титулите „Господар над господарите“, „Цар над царевите“ и „Син Божји“ (бидејќи бил посвоен син на Јулиј Цезар, кого го прогласил за бог). Кога Павле го нарекува животот на Исус „Блага Вест“ (на грчки евангелион), тој повторно користи термин што веќе бил употребуван за Август. Античките римски натписи го нарекувале Август „евангелион“ – добра вест за Рим. Со ваквата терминологија, Павле ја проширува етиката на Исус преку зборови и концепти блиски и разбирливи за неговата сопствена епоха. Ако Исус е „Господар“, тогаш Цезар не е – и така натаму. Основната порака е дека животот на христијанинот не треба да се темели на надеж во тоа што Римската империја може да понуди (правна, воена и економска предност) или што фарисејскиот систем нуди (заслуго-засновано спасение), туку на надежта во Воскресението и Божјите ветувања преку Исус. Христијанството кое Павле го замислува е вера во која верниците живеат ослободени од нормите на римското и еврејското општество, за да можат слободно да го следат ветувањето за веќе воспоставеното, но сè уште нецелосно откриено Царство Божјо – како што го најави Исус, а го воспостави со своето воскресение. Навистина поткопувачката природа на Павловата етика не се состои во тоа Црквата да го руши Римското царство – откупот веќе е ветен – туку во тоа Црквата да не дозволи таа самата да биде поткопана и заробена од Царството додека го чека Христовото враќање.

Учењето на Павле за улогата на жените Ставовите на Павле за жените често се сметаат за контроверзни. Тој јасно вреднува и признава служба на жени, пофалувајќи неколку, како на пример: „Фива, нашата сестра, која е слугинка на Црквата“ (Римјаните 16:1), додека стихот: „во Христос нема машко ни женско“ силно сугерира на еднаквост (Галатјаните 3:28).

Од друга страна, Павле изгледа дека ја прифаќа општествената норма за потчинетост на жените како дел од „природниот поредок“ (1 Кор. 11:7–9), а во 1 Кор. 14:34 дури им забранува на жените да зборуваат за време на богослужбата. Сепак, други стихови (како 1 Кор. 11:5) сведочат дека жените се молеле и прорекувале во Црквата, под услов да ја покриваат главата. Некои истражувачи веруваат дека одредени Павлови насоки за жените во Коринтските посланија се однесувале на специфичен контекст, а не биле наменети како трајна наредба. Укажуваат дека во Коринт тогаш била раширена паганска култна проституција, во која жените, провокативно облечени, служеле како „свештенички-проститутки“. Павле, според ова толкување, имал намера да воспостави ред во новоформираната христијанска заедница, одвраќајќи ги жените од такви појави. Дека Павле зборува за зачувување на редот, покажува и контекстот: „зашто Бог не е Бог на неред, туку на мир“ (1 Кор. 14:33), што непосредно претходи на стихот за молчењето на жените. Ако Павле навистина поставувал трајни ограничувања, тоа би било во спротивност со неговата друга поука за слободата: „Зарем не сум слободен?“ (1 Кор. 9:1), и со сопствената воздржаност што ја фали кај себе и кај другите.

Учењето на Павле за Евреите

И самиот Евреин, Павле се борел со судбината на своите сонародници Евреи кои не го прифатиле Христос. Тој од прва рака го познавал нивното прогонство на црквата, а понекогаш и тој ги навредува: „Евреите, кои го убија и Господ Исус и пророците, и нè изгонија, и не му угодуваат на Бога и им се спротивставуваат на сите луѓе [од спасението] со тоа што нè спречуваат… но Божјиот гнев конечно дојде врз нив.“ (1 Солуњаните 2:14-16) Ова сигурно беше премногу човечка реакција на човек кој страдаше од нетолерантните Евреи од неговото време, и не беше наменета да биде суд за сите времиња.

Во Посланието до Римјаните, во еден порефлективен момент, Павле страдаше за своите сонародници Евреи. Не можеше да поверува дека Бог го напуштил својот народ, спротивно на она што подоцна се појави како традиционално учење на христијанската црква. Наместо тоа, тој ги пофали Евреите за нивната „ревност за Бога“ и наведува дека Бог не го „отфрлил својот народ“. Наместо тоа, откако полнотата на незнабошците ќе биде донесена во заветот, Евреите ќе бидат повторно накалемени на лозата: „И така целиот Израел ќе биде спасен“ (Римјаните 11:26). Ова е и мистерија и есхатолошки чин.

Е. П. Сандерс во својата влијателна книга „Павле и палестинскиот јудаизам“ тврди дека јудаизмот од времето на Павле е погрешно карикатуриран од конвенционалното протестантско толкување на теологијата на Павле. Сандерс вели дека е погрешно да се мисли дека јудаизмот од првиот век бил религија на „дела“, според која Евреите верувале дека мора да го заработат своето спасение со држење на Законот, и затоа кога Павле зборувал за „оправдување преку вера“, тој се осврнувал на нов начин на спасение ориентиран кон дела (да се биде прогласен за праведен од Бога) објавен во Христос. Сандерс истакнува дека за Евреите од првиот век до денес, Законот трасира пат на светост за народот на заветот; не станува збор за извршување дела со цел да се постигне спасение. Евреите, напротив, се оправдани со тоа што се во заветот, а не со своите дела.

Делото на Сандерс разоткрива вообичаена христијанска карикатура на јудаизмот. Покрај тоа, сугерира дека традиционалното протестантско разбирање на доктрината за оправдување можеби треба да се преиспита.

Наследството на Павле за христијанската реформа

Теологијата на Павле е извонредно плоден извор на идеи. Неговите идеи, кои во некои точки се радикални, а во други точки конзервативни, ја обликуваат христијанската теологија два милениума. Затоа, Павле привлекува и обожаватели и критичари. Во модерното време, Павле стана громобран за радикални теории за христијанството.

Еврејски и муслимански ставови за Павле

Бидејќи Павле е одговорен повеќе од кој било друг за обликувањето на христијанството во универзална религија и отсекувањето на многу од неговите еврејски корени во процесот, проценката на Павле често е дел од еврејската рефлексија за христијанството и христијанската рефлексија за еврејско-христијанскиот однос.

Павле, изумителот на христијанството

Меѓу Евреите, широко е прифатено мислењето дека Павле го „измислил“ христијанството со комбинирање на секташкиот јудаизам на Исус и неговите еврејски следбеници со хеленистичките религиозни идеи. Тие го гледаат Павле како отпадник од јудаизмот. Додека учењата на Исус Евреинот може да бидат основа на христијанската етика, тие ги гледаат учењата на Павле како основа на оние христијански верувања што го одделуваат од јудаизмот, особено помирителната смрт на Исус и концептот на првородниот грев.

Водечки поборник на ова гледиште е талмудскиот научник Хајам Макоби во своите книги „Создавачот на митови“ и „Павле и хеленизмот“. Тој забележува дека Павле бил воспитан во средина презаситена со популарните хеленистички мистериозни религии со нивните умирачки и воскреснати божества спасители. Иако некое време станал фарисеј кој се надевал дека ќе стане еврејски научник, делото на Павле, прогонувајќи ги непријателите на Првосвештеникот, довело до внатрешен конфликт во неговиот ум, кој се манифестирал додека патувал во Дамаск на тајна мисија. Макоби верува дека откровението на Павле всушност било разрешница на неговото поделено јас. Павле последователно ги споил мистериозните религии, јудаизмот и страдањата на Исус во едно сосема ново верување, центрирано на смртта на Исус како мистична жртва за искупување. Макоби тврди дека Павле измислил многу од клучните концепти на христијанската религија и дека евангелијата и другите подоцнежни христијански документи биле напишани за да ги одразат ставовите на Павле, а не автентичниот живот и учење на Исус. Макоби, исто така, негира дека Павле некогаш бил образован Евреин и дека неговите тврдења за фарисејско образование биле лажни, посочувајќи на пасуси во Павловите писанија писанија кои го откриваат неговото непознавање на еврејскиот закон.

Џозеф Клауснер (1874-1960) верувал дека Павле „го негира јудаизмот“. Павле сакал јудаизмот да биде од универзално, не само од национално значење, и знаел дека срцата на незнабошците плачат за спасител, па затоа им понудил еден, духовизирајќи го „некогашниот Исус од крв и тело“ (449). Сепак, универзализирајќи го јудаизмот, рекол Клауснер, Павле „заедно со чудните… [и] суеверни“ поими за умирачки и воскреснувачки спасител и Месија кој веќе дошол, им овозможил на „незнабошците [да] ја прифатат… еврејската Библија“ како „темел и основа“ на нивната вера и затоа може да се опише како „подготвувач на патот за Кралот-Месија“ кој допрва треба да дојде (1944, 610). Вистинскиот Исус ги насочил луѓето кон Бога, а не кон себе.

Во истата линија на размислување, некои муслимански научници сметаат дека Павле го искривил вистинското учење на Исус. Ибн Тејмија (починал 1328) напишал дека Павле изградил „религија од две религии - од религијата на монотеистичките пророци и од религијата на идолопоклониците“ (Мишел 1084, 346). Муслиманите, кои цврсто го отфрлаат обожувањето на Исус, понекогаш го обвинуваат Павле за она што го сметаат за ова христијанско отстапување, кое е осудено во Куранот. Така, Бавани (1977) пишува дека „поради Павле, Исус стекнал двојна личност и станал и Бог и Човек“ (187). Рахим (1977) вели дека Павле создал мешавина од еврејски унитаризам и паганска филозофија. Тој „знаел дека лаже“, но верувал дека целта ги оправдува средствата (71). Во овој процес, „Исус бил обожуван и зборовите на Платон биле ставени во неговата света уста“ (72). Вистинското христијанство било претставено од Варнава (некогашен придружник на Павле, Дела 13:1) кој подоцна се одделил од него (Дела 16:39). Многу муслимани веруваат дека текстот наречен Евангелие по Варнава е автентичен инџил, или Евангелие. Рахим вели дека Варнава, а не Павле, „се трудел да се држи до чистото учење на Исус“ (51).

Максуд (2000) смета дека е значајно што Маркион го сметал Павле за единствен вистински апостол, нагласувајќи го целосното раскинување со јудаизмот (91). Таа, исто така, смета дека е веројатно практиката на Господовата вечера, како жртвен оброк, да започнала со Павле, како и Тринитаријанецот (251; 208). Бидејќи муслиманскиот Исус не умрел на крстот, централното место на крстот во голем дел од христијанската мисла се смета за иновација и често му се припишува на Павле, кој можеби го помешал вистинскиот Исус за кој знаел многу малку, со митски или легендарен Исус (Максуд, 105). Така, ако Црквата морала да се потпира на писмата на Павле, кој очигледно малку се грижел за земниот живот на Исус, „таа немаше да знае речиси ништо за… Исус“ (107).

Иако е погодно за муслиманите да го обвинуваат Павле за сите таканаречени христијански отстапувања, постојат значителни докази дека раните христијани пред Павле цврсто верувале дека Исус умрел на крстот и дека Господовата вечера ја воспоставил самиот Исус, додека доктрината за Тројството и христологијата што го изедначувале Исус со Бог веројатно се развиле по Павле.

Павле, еврејскиот инклузионист

Спротивното мислење првпат го изнесе рабинот Јаков Емден (1697–1776), врз основа на средновековните наративи на Јешу од Толедот, дека Савле од Тарс бил побожен и учен фарисеј, кој (отстапувајќи од своите рани шамаитски ставови) почнал да верува во спасение за незнабошците. Под водство на учениот и побожен Симон Кефа (т.е. Свети Петар), тој започнал со рафинирање на ноева религија за незнабошците заснована околу движењето на Исус. Павле ја потврдил предноста на Евреите во тоа што им се доверени небесните пророштва и во држењето на товарот на Законот. Но, тој се спротивставил на еврејските христијани кои инсистирале (под некакво шамаитско влијание) дека незнабошците се надвор од спасението освен ако не станат Евреи. Сепак, Павле инсистирал секој маж роден од Еврејка да биде обрежан (на пример, Тимотеј врз кого самиот ја извршил церемонијата) и да живее според Законот.

Во последниве години, можеби најпримерните развивачи на гледиштето на Емден се православниот рабин Харви Фалк и Памела Ајзенбаум. Според ова гледиште, Павле се смета за рабин кој ја разбрал пресудата дека, иако би му било забрането на Евреин, шитуф (верувањето во божественото преку името на друг) би било дозволено за не-Евреин и покрај забраната на Ное за идолопоклонство.Повторно, кога им зборувал на Елините за божественост во нивниот пантеон наречена „Непознатиот Бог“ (Дела 17:23), може да се разбере дека се обидувал да ги депаганизира нивните домородни религии заради сопственото спасение.

Други еврејски писатели кои го фалат Павле како Евреин кој бара еврејски одговор на проблемот со вклучување на не-Евреите во сферата на спасението се Ричард Рубенштајн, кој во „Мојот брат Павле“ (1972) напишал дека иако не може да го сподели одговорот на Павле, кој бил да го види Христос како конечно „решение за проблемите на човештвото“ во однос на Бога, тој можел „силно да сочувствува со него“ (22). Тој го сметал Павле како експлицитен начин да го потисне она што е потиснато во јудаизмот. Самуел Сандмел (1958) го нарекол Павле „религиозен гениј“ за кого законот и Светото писмо не биле фиксирани, туку „континуирана работа“. Тој не се сметал себеси за „отстапник од Светото писмо, туку од Законот затворен во него, бидејќи откровението содржано во Светото писмо не завршило“ (59-60)./МИА.