По исклучувањето на Србија и Црна Гора, нема повеќе европски земји на списокот од кои може да се влезе во ЕУ без ограничувања, освен можеби Грузија, земја на границата меѓу Источна Европа и Западна Азија.
На списокот се наоѓаат 13 држави: Алжир, Австралија, Грузија, Јапонија, Јужна Кореја, Канада, Кина, Мароко, Нов Зеланд, Руанда, Тајланд, Тунис и Уругвај.
На состанокот Корепер (Комитетот на постојани претставници на државите членки на ЕУ), имаше предлози да се отстранат и Алжир и Мароко од списокот, но ова не наиде на поддршка.
Земјите-членки на ЕУ решија да ги укинат ограничувањата за влез на нивната територија од трети земји кои имаат слична или подобра епидемиолошка состојба во однос на коронавирусот од 1 јули.
Кон крајот на минатиот месец, земјите-членки усвоија препораки во кои се наведени 15 земји од кои ќе можат граѓаните да влезат во ЕУ од 1 јули. Тоа беа Алжир, Австралија, Црна Гора, Канада, Грузија, Јапонија, Мароко, Нов Зеланд, Руанда, Србија, Јужна Кореја, Тајланд, Тунис и Уругвај. Кинеските граѓани исто така ќе можат да влезат, но под услов Пекинг да ги укине ограничувањата за влез на граѓаните на ЕУ.
Списокот се ревидира и ажурира на секои две недели според развојот на епидемиолошката состојба. Патните ограничувања може да бидат укинати целосно или делумно или повторно да се воведат за наведените земји во согласност со промените на епидемиолошката состојба.
Главниот критериум за влез на државјани од трети земји на територијата на Европската унија е бројот на ново заразени на сто илјади жители во тие земји, што мора да биде „близу или под просекот на ЕУ“ во претходните 14 дена.
Исто така, се бара стабилен или опаѓачки тренд на нови заразени. Ќе бидат земени предвид и веродостојноста и достапноста на податоците во трети земји, како и мерките што овие земји ги воведоа за граѓаните на земјите од Европската унија.
За оние земји кои не се на списокот, т.е. за кои ограничувањата за влез во ЕУ сè уште се применуваат, одредени категории сепак ќе можат да влезат во ЕУ, како што се граѓани на ЕУ и нивните семејства, долгогодишни жители на ЕУ и членовите на нивните семејства, потоа здравствените работници, оние кои работат во пограничните области, оние што се вработени во транспортот на стоки и сл.
Препораките не се правно обврзувачки затоа што управувањето со границите е одговорност на земјите-членки, но тие се важни затоа што земјите-членки треба да дејствуваат на координиран начин.
Земја-членка на ЕУ не треба да ги укинува ограничувањата на оние кои не се на списокот пред да се донесе одлука на координиран начин.