Станува збор за 20-годишна девојка која го пријавила Алексиќ во полиција, по што била сослушана во обвинителството.
"Ме силуваше скоро секој вторник и тоа траеше седум месеци. По часовите повраќав, ослабев, пропаднав. Дури и денес не сум се вратила на нормалната тежина", изјави таа за српски Блиц.
"Започна две недели по мојот 18-ти роденден. Се чинеше како да ме чека да стасам до полнолетство, иако другите девојчиња беа уште помлади кога ги малтретираше. Кога се започна, повраќав, изгубив 11 килограми. Пропаднав. Не. Повраќав само после часовите, тоа се случуваше и преку ден. Секој оброк ќе го исповраќав ", рече таа.
Блиц пишува дека во тој период раскинала со своето момче, кое забележало дека повеќе не е истата девојка како порано, а пријателите исто така забележале дека се повлекува. Таа повеќе не излегувала ниту се дружела.
,,Кога првпат ме однесе во канцеларија (во просториите на таканаречената школа за глума), две недели откако влегов во полнолетство, се сеќавам дека зборував еден час за самодовербата на жените и за фаталните жени. Ме гледаше во очи цело време. Во тоа време имав нула доверба во него, но не бев дури и свесна тогаш за тоа. Го погледнав со воодушевување. Мислев дека знае сè и гледа сè ". Тој исто така го процени тоа и ме однесе во канцеларијата, каде што ми рече дека ќе работиме на мојата самодоверба и дека тој ќе ми помогни. Тој е многу интелигентна личност, многу паметен човек кој подготвил совршено злосторство “, изјави девојката за Блиц.
"Кога тоа се случи, се истуширав 10 пати. Без претерување, 10 пати. Влегувам во када, се туширам, излегувам, а потоа се враќам во кадата затоа што морам да се измијам. Знаев дека не беше нормално некој да ме допира на 66-67 години и ми беше одвратно, но сè уште не се сомневав дека има намери што не беа педагошки и за мое добро. Тоа е тој болен страв дека не смеете да го разочарате, во никој случај. Се враќав на тие часови затоа што се плашев дека ќе помисли дека не сум дошла поради тоа. Дојде до тој степен “, рече таа, додавајќи дека силувањето се случувало скоро секој вторник.
„Понекогаш пропуштав еден или два вторници и мислев дека ќе престане, дека сè ќе биде добро ... И тогаш тој ќе ме повикаше во канцеларијата. Се сеќавам на тој болен страв секој пат пред да одам во таа просторија. Цело време чекав дали ќе дојде кај мене и ќе ми каже да останам, нозете ми се тресеа“, рече таа , додавајќи дека силувањата престанале.
"Беше мај, и сè започна во ноември. Седев во кафуле со двајца пријатели. На масата покрај мене беа двајца колеги, кои знаеја дека нешто се случува во тоа училиште. Тие ни пријдоа, прашаа како одат подготовките и што се случува. Како едвај да чекав некој да ме праша за тоа, се распаднав, почнав да плачам ... Потоа ме контактираше постара колешка. Ми рече да не одам до последен момент, но договорот беше да се појавам пред крајот на часот и да го спречам да ме однесе во канцеларијата. Така беше. Тоа беше мојот последен состанок со Мика. Излетав по скалите, пред училиштето, до Кнез Михаилово и повторно повраќав. Тоа беше олеснување измешано со страв “, раскажа девојката за Блиц.