НАСА кон крајот на минатата недела објави дека сака да купи одредена сума на ресурси од Месечината и ги покани компаниите да испраќаат понуди. Според договорите што не би биле исти за сите, компаниите би собирале камења и почва на Месечината и би и ги продавале на НАСА, без да ги испраќаат на Земјата.
„Ова е мал чекор за вселенските ресурси, но голем чекор за политиката “, рече директорот за меѓународни односи на НАСА, Мајк Голд.
Овие планови нема да го нарушат меѓународниот договор од 1967 година, според кој државите не можат да бараат сопственички права на небесните тела и вселената, напиша во блог директорот на НАСА, Џим Бриденстин.
Компаниите треба да испраќаат роботи на Месечината за да извлекуваат ресурси, а иницијативата е дел од целта на НАСА да воспостави, како што рече Бриденстин, „правила на однесување“ во вселената. На компаниите ќе им биде дозволено да вадат руди на Месечината и на тој начин да помогнат во одржувањето на идните мисии на астронаутите во вселената, додава тој.
Агенцијата ќе ги разгледа ресурсите како сопственост на компаниите и по купувањето ќе биде „исклучиво во сопственост на НАСА“, додава тој.
„Во основа ќе купиме одредена количина лунарна почва за да докажеме дека тоа може да се направи“, рече Бриденстин, додавајќи дека агенцијата планира да купи и мраз и други материјали.
Кабинетот на американскиот претседател Доналд Трамп предвидува враќање на американските астронаути на Месечината до 2024 година како дел од програмата Артемида на НАСА. Агенцијата го замислува како претходник на првото човечко патување до Марс.
Во мај, НАСА предизвика глобална дебата за основните принципи на човечкиот живот и работата на Месечината, истакнувајќи ги, како што се надеваат, основните правила на идниот меѓународен сојуз за истражување на Месечината, наречен Артемида Договори.
Алијансата ќе им овозможи на компаниите да станат сопственици на лунарните ресурси што ги извлекуваат, што е клучно подизведувачите на НАСА да го претворат месечевиот мраз во ракетно гориво, односно да извлекуваат лунарни минерали за изградба на лансирни рампи.
"Тие им плаќаат на компаниите да им продаваат камења што ќе бидат нивна сопственост. Тоа е производ. Компанијата мора сама да одлучи дали се исплати финансискиот и технолошкиот ризик што го носи таквиот потфат за продажба на камен", заклучува Џоен Габриновиц, поранешна главна уредничка на списанието Journal of Space Law.