Мари со свои очи гледала како и ги убиваат черките , а синот го претепуваат до смрт во крвавата војна во Руанда , во која загинаа 800 000 луѓе. По 20 години од трагедијата , Мари ја раскажува својата тажна приказна. Таа е мајка на голема група деца , воени сирачиња , з акои се грижи како да се нејзини .
Таа е една од мајките во центарот Агахозо Шалом , каде во 30 семејни куќи се сместени децата со нивните нови мајки , кои останале без свои деца. Над 52 деца живеат во населбата и таму се школуваат од 2008 од кога е отворен центарот.
Групи од 16- 24 деца имаат заедничка мајка и живеат како браќа и сестри. Мари едвај по војната ги пронашла своите две најмлади деца во камп за бегалци . Од тогаш живеат со неа и со новите браќа и сестри во центарот.
Сега се грижи за вкупно 25 деца и вели дека на тој начин болката за своите три деца почнала да бледнее.