"Кога пристигнав во Атлетико Паранаенсе, имав 15 години и заработував 100 долари месечно. Клубот ми даде сè - стан, храна, училиште ... Јас би потрошил 50 американски долари и ги штедев другите 50. По првата победа, добив 300 долари и им ги дадов на моите родители за да купат нешто за дома. Можев да купам нешто, но морав да му помогнам на семејството “, вели 28-годишниот Бразилец за своите скромни почетоци во големото интервју со бразилскиот новинар Рајам Сантос.

Пет години подоцна се преселил во Порто, што беше целосно ново искуство.

"Кога ќе заминете од дома, а јас заминав на 15-годишна возраст, мора да имате поинаков менталитет. Доколку сè уште сте во Бразил, секогаш можете да барате поддршка од семејството, но во друга земја сте сами. Вие имате поддршка од клубот, но на крајот сте целосно сами."

Дури и кога почна да заработува многу пари, тој не се смени.

"Честопати излегувам со семејството и трошам 300 или 400 евра и се прашувам колку би вредело тоа во Бразил. Се чувствувам малку лошо кога трошам толку многу за една вечер. Ми кажуваат да не размислувам за тоа и да уживам во животот, но се чувствувам добро кога им помагам на другите луѓе. Во иднина, сакам да отоврам фондација во мојот град за да им помогнам на децата, не само во фудбалот, туку и во училиштето “.

Тој верува дека школувањето е многу важно и ги советува децата да не го напуштат училиштето, колку и да се талентирани за фудбал.

"Многу деца кои се многу добри во својата млада возраст не стануваат професионалци. Ако не го завршат училиштето, нивниот живот е многу потежок. И треба да ги почитуваат луѓето. Никогаш не бев најдобар ученик, но ги почитував наставниците."

Тој, исто така, даде добар пример за тоа што се случува со бразилските деца кога ќе тргнат на погрешен пат.

"Многу од децата кои пораснаа со мене во Катандува завршија во затвор или се мртви. Мора да имате јасна мисла и да следите добар пример. Ако работите напорно, ќе дојдат можности, како што ми се случи мене", рече Алекс Сандро.