Минатата недела (25.07.2021) во нашата емисија „G Carpet” ни гостуваше Благоја Чоревски. Чоревски е познат македонски актер, режисер, општественик и државник. За неговата богата кариера говорат и многуте награди кои ги има освоено, а ние ќе ви го откриеме неговото вистинско лице и заедно со него ќе ѕирнеме во светот на актерите и во сите нивни игри зад кулисите.
„За почеток морам да кажам дека кога е вашата емисија, јас дома не смеам да го сменам каналот, со мојата сопруга редовно ве пратиме”
„Чоревски беше директор, актер и заменик министер. Која од овие професии би ја избришал од твојата биографија?”
„Би ја избришал политиката. Јас мислев дека кога ќе отидам таму ќе ме прашаат нешто, бидејќи сум стручен за мојата област, но ништо од тоа не се случи и јас си дадов оставка.”
„Јас сум пред се’ просто смртен човек кој има една убава мисија, да биде актер. Тоа ми дозволува да ги менувам карактер„ите и замислете сите тие карактери кои ги имам играно да станат мое его. Јас имам играно буквално се’. Јас секогаш се забавувам на сцена но има извесна граница до каде смееш да одиш. Никако не смееш да го заборавиш карактерот кој го играш, затоа имаме и проби. Тие почнуваат на маса, читачките, може да траат и до месец дена. Потоа почнува т.н. црн мизансцен – ајде почни тука, тргни, не, не, врати се и т.н. Секој актер во својот лик мора да ги пронајде и лошите и убавите страни.”
„Од сите награди во животов најдрага ми е наградата кога во Битола, како малечок, ги земав најубавите черги. Во тоа време немаше теписи и теписони, јас тогаш земав нови черги. Јас, во нашиот двор во Битола, правев театар а во театарот се’ е убаво и не може да се стават стари, искинати черги. Доаѓаа сите деца, картата беше 2 денари и мене ми беа потребни нови черги. Така што најубавата награда која ја имам добиено во животов беа тие, нови черги.”
„Во претставата „Женски оркестар” од 1991 година, бевме собрани 8 души, кој од кој подобар актер. Јас во тоа време бев директор на „Драмски театар” и се побунија мои колеги дека баш таа претстава го намалила нивото на театарот и дека треба да престане да се игра. Јас проверив за неполна година колку пари има донесено баш таа претстава во театарот и после тоа одлучив дека нема веќе да ја играме во Драмски. Почнавем со истата претства да гостуваме во театрите низ Македонија и за 1 година јас купив нова кола. Па видете вие кој изгуби во таа ситуација.”
За својот однос со своите колеги Игор Џамбазов, Ѓокица Лукаревски, Димче Мешковски, Ванчо Петрушевски, Владимир Ангеловски – Дади, вели дека отсекогаш бил многу коректен и како тим преубаво функционирале. Имало караници во врска со работата и сите биле големи љутковци но приватно сите биле големи пријатели. Најпрецизен и најодговорен од сите бил Игор Џамбазов иако тојвоедно е и најмал од сите нив.
„Во уметноста ако постоиш 100%, 99% ќе носиш среќа некому. Ја имаш таа дарба, некому да му го смениш погледот кон светот. Уметноста е давања а ако е добра тогаш е и земање.”
„Во студенстските денови јас живеев одлично, за една вечер продадовме и испивме „Опел рекорд”. Сега 30 години не пијам ама претходно толку многу пиевме што не можевме да станеме.“
„Јас не можам ништо да изглумам, за да изиуграш нешто како што треба ти мора да го доживееш тоа, а тоа не се глуми туку е реално. Ти реално го доживуваш тоа што го играш и затоа можеш и да ја убедиш публиката со твојот карактер и случувањата. Ако глумецот глуми тогаш не е глумец.