Целото нејзино семејство загинало кога куќата се урнала врз нив, а бебето го зел близок роднина кој живеел до нив. Ова е приказна за луѓето кои ги обновуваат своите животи кога бебето наполни 40 дена - традиционално време на славење во Сирија и за бебето и за мајката.
Наместо да слави, бебето сега живее со новото семејство – кај тетката по татко Хала (31) и сопругот и децата во мал камп што го поставиле членовите на нејзиното пошироко семејство чии домови биле уништени во земјотресите.
Сега има шест нови братучеди. Најстарата е десетгодишната Мал, а најмладата е едномесечното бебе Ата, кое се родило два дена по Афра.
Семејството ги угости новинарите во нивниот едноставен шатор за да разговараат за денот кога се родило бебето, како го нашле во урнатините и нивната тага поради губењето на нивните роднини.
Халил, сопругот на тетката на бебето Хала, бил буден кога се случиле земјотресите. Две од нивните деца исто така беа будни и тој седел со нив. Ноќта биле вознемирени и тој бил загрижен.
Со нив на вечера дошол неговиот девер Абдула и му предложиле да остане подолго и да преноќи со нив. Нивните куќи биле една до друга и членовите на семејството често престојувале еден кај друг. Абдула се заблагодарил на понудата, но морал да се сретне со некои пријатели.
-Околу 2 часот по полноќ го смени статусот на интернет во израз инспириран од Куранот: „Смртта ќе ви дојде и во вашите куќи“ – вели Халил со чудење во гласот.
Халил наведува дека бил сигурен дека куќата на нивните роднини се урнала кога ги погодил првиот земјотрес. Истрчал надвор и ги потврдил сомнежите. Тие веднаш почнале да копаат, прво со раце, а потоа и со опрема што им ја позајмил пријател од Идлиб. Во еден момент некој му пришол и рекол дека нашле дел од женско тело и го прашале дали може да ја идентификува.
Откако го идентификувал телото на сопругата на неговиот братучед, слушнал звуци од под урнатините и накратко се надевал дека еден од нив е жив, но набрзо сфатил дека звуците доаѓаат од бебе. Набрзо извадиле доволно урнатини за да го извлечат бебето и вџашениот Халил го држел додека некој трчал да земе нож за да ја исече папочната врвца.
- Дотогаш знаев дека остатокот од семејството се мртви, па го грабнав бебето и истрчав во воената болница во Јандарис да се обидам да ја спасам. Мојата сопруга во тоа време беше во поодмината бременост. Таа се породи два дена подоцна и не можеше да дојде со мене, па со мене дојде нашиот сосед. Во воената болница ни рекоа дека бебето изгледа добро и дека само треба жена да го дои, но тоа што го кажаа за мене немаше смисла. Затоа отидовме во Африн и најдовме доктор кој се грижеше за неа додека не ја донесеме дома. Таму престојуваше со денови под нивна грижа - рече Халил.
Бебето го добило името Аја од болничкиот персонал, а деновите по раѓањето било во инкубатор во болницата Џехан. Имала три скршени ребра и прашина во белите дробови бидејќи е родена под урнатините.
Таа го добила името Афра кога пристигнала во нејзиниот нов дом.
- Ја носиме во болница на редовни контроли, но нејзината општа состојба е добра. Ги дојам двете девојчиња... Никогаш не би се откажала од Афра. Афра ми е роднина. Моја крв. Многу луѓе сакаа да ја посвојат, но ние не дозволивме. Ќе се грижиме за неа како за нашите деца – вели Хала.
Халил се чувствува исто како Хала.
-Го сакав братучед ми, сите го сакаа, ќе се грижиме за неговата ќерка како да е моја. Семејството на нејзиниот татко сакаше да ја посвои, но јас одбив. Разговарав со нејзиниот дедо и баба и тие ни дадоа благослов да се грижиме за неа - изјави Халил.
Постои опипливо чувство на возбуда за Афра во семејниот шатор. Не само затоа што остана единствената од многудетното семејство, туку можеби и затоа што штотуку се вратила од болницата каде што ја однел Халил бидејќи неколку дена претходно имала потешкотии со дишењето.
- Бев пресреќен кога моите родители ја донесоа Афра дома. Таа е моја братучетка - изјавила осумгодишната Доа.