Заедничко на сите им е дека никој не се осмелува со сигурност да го прогласи идниот светски првак, што укажува на израмнет однос на силите на Хрватска и Франција, иако блага предност им се дава на триколорите.
Една од главните поенти во огромен број колумни и коментари е дека ако се суди според финалистите во Русија, светскиот фудбал конечно се свртува кон вистинските спортски вредности, односно заедништвото и тимскиот дух. Русија 2018 покажа дека индивидуализмот што во модерниот фудбал е еднаков на екстремна себичност не носи добар резултат со што се врака вербата во коректноста и напорната работа.
Селекции полни со самобендисани индивидуалци од тимот на Бразил, Аргентина, Шпанија, Португалија, одамна се дома, а во прв план се пробија две репрезентации во кои не постои изразен индивидуален блесок, односно играта и тактиката се темели исклучиво на екипата и заедничкиот ефект.
Хрватска и Франција се одличен пример на добро вкомпонирани екипи во кои секој си ја знае својата улога и никој никому ништо не му должи ниту пак зависи од било што. Со тоа пак и притисокот што го носи вакво големо натпреварување е распределен рамномерно на сите односно не е сконцентиран на индивидуалци на кои постојано се вперува прстот во случај на неуспех.
Хрватска и Франција стигнаа во пресметката за светската титула без големи индивидуални блесоци, туку со континуирана работа и беспоштедна борба во сите досегашни натпревари.
Хрватите до Москва стигнаа на маченички начин, исрпувајки од себе се што имаа, а според многумина надминувајќи ги нормалните човечки физички способности што стана нивна главна карактеристика на мундијалот. Според многумина тоа би требало да се повтори и во финалето во кое Хрватите ќе инсистираат на тотална физичка пресметка. Французите пак, во нешто полежерен стил дојдоа до крајот, а оставија впечаток дека во секој момент имаат капацитет да префрлат во брзина погоре кога е потребно.
Сето ова финалето в недела во Москва го прави суперинтересно од многу аспекти, тактичка и физичка подготвеност, момент на инспирација на индивидуалец што досега го немаше на изразит начин и секако желба за достигнување светски врв. Французите имаат стапнато таму пред 20 години во Париз, а Хрватите за прв пат се во зоната на чекање што носи напнатост, бескрајно исчекување и морници низ рбетот. Но бруталното психичко страдање и жртвата што ќе се даде во следните 48 часа се ништо во однос на тоа што го нуди неделниот меч во Москва, светско злато и фудбалска легенда.