Само неколку часа по полетувањето, погонскиот систем откажа, што предизвика истекување на гориво и мисијата е прекината. Вселенското летало на Астроботик, направено по договор со агенцијата НАСА; сега е на пат кон Земјата и треба да изгори во атмосферата. Меѓутоа, по неуспехот на САД минатата недела и Русија во август минатата година, и истовремениот успех на Кина и Индија, се поставува прашањето зошто се чини дека денес е потешко да се спушти вселенско летало на површината на Месечината отколку во 1960-тите и 1970-тите, објави Гардијан.
- Откако се појави аномалијата на Перегрин, го проценуваме најдобриот начин да ја завршиме мисијата и да го заштитиме сателитот во орбитата на Земјата. Препораката што ја добивме беше да го оставиме леталото да изгори при повторното влегување во атмосферата на Земјата. Бидејќи ова е комерцијална мисија, а одлуката за судбината на Перегрин е во наши раце, донесовме тешка одлука да го пуштиме леталото да влезе во атмосферата на Земјата. Со одговорно завршување на мисијата, работиме на зачувување на просторот меѓу нашата планета и Месечината – се наведува во соопштението на веб-страницата на компанијата.
- Горд сум на она што го постигна нашиот тим со оваа мисија. Таа нѐ научи многу и ни даде доверба дека нашите идни мисии ќе успеат за да слетаме на Месечината - изјави Џон Торнтон, директор на Astrobotics.
Кога вселенското летало Vulcan Centaur полета од Флорида минатиот понеделник, на 8 јануари 2024 година, многумина славеа, а прославата продолжи кога вселенското летало Peregrine беше исфрлено од ракетата за самостојно да ја продолжи својата мисија на Месечината. Меѓутоа, истиот ден следеа проблеми. На почетокот се чинеше незгодно само да се свртат соларните панели кон Сонцето за да се дознае неколку часа подоцна дека има проблем со погонскиот систем и дека тече гориво од леталото. Само тоа беше доволно за да им биде јасно на сите во командата дека нема ништо од слетувањето на површината на Месечината.
Поради ова, многумина го поставија прашањето како е можно слетувањето на Месечината денес да е потешко отколку пред повеќе од половина век, кога првите човечки екипажи го направија овој потфат. Перегрин не е единствениот што доживеа дебакл. Ова се случи со руската Луна 25, која требаше да слета во регионот на Јужниот пол околу 60 години откако СССР стана првата земја чие вселенско летало успеа да слета на површината на земјиниот сателит. Дополнително, пропаднаа и израелското приватно летало Берешит 2019, како и јапонскиот Хакуто-Р минатата година. Од друга страна, успешни беа кинеските мисии Chang'e и Indian Chandrayaan-3.
- Основниот предизвик е тежината. Секогаш сте блиску до неуспех затоа што треба да бидете лесен или леталото нема да лета. Не можете да имате многу простор за успех - изјави за Гардијан Јан Ворнер, поранешен генерален директор на Европската вселенска агенција (ESA).
Секое летало, додава тој, е прототип. Освен во ретки случаи како комуникациските сателити Галилео, вселенските летала се сопствени машини. Тие не се масовно произведени со често тестирани системи и дизајни. И штом се во вселената, нема многу помош.
- Ако имате проблеми со вашиот автомобил, поправете го, но во вселената немате опција да го направите тоа. Просторот е сосема друга димензија – рече тој.
Месечината е особено проблематична. Има гравитација, што е една шестина од онаа на Земјата, но нема атмосфера. За разлика од Марс, каде што можат да користат падобрани за време на слетувањето, на Месечината сè зависи само од погонот. Ако има само еден мотор, што често е случај со малите летала, сè зависи од него и нема друг начин да се контролира слетувањето.
За работите да бидат покомплицирани, моторот мора да има регулатор за гориво за да ја регулира работата на погоните.
- Најчесто ги вклучувате и имаат еднаква моќност. За да се смени моќта на погонот, операциите мора да бидат многу покомплицирани - изјави за Гардијан Нико Детман, водач на лунарната истражувачка група на ESA.
Месечевите мисии беа главно успешни во шеесетите, но потоа престанаа. Америка до оваа година нема испратено вселенско летало на Месечината од 1972 година, а Русија до последно од 1976 година и Луна 24. Кина во 2013 година успешно го спушти леталото Chang'e 3 на Месечината.
- Во текот на тие децении, никој не разви вселенски летала способни да слетаат на Месечината. Технологијата не е толку распространета за да може лесно да се научи – изјави Детман.
За време на вселенската трка, НАСА потроши 25 милијарди долари на програмата Аполо. Ѝ носеше неуспех по неуспех додека не дојдоа првите успеси. Денешните мисии се многу поевтини. Така, оваа мисија Peregrine чинеше околу 108 милиони долари, јапонската мисија SLIM, која ќе се обиде да слета во наредните денови, чини околу 100 милиони, додека Индија одвои само 74 милиони за програмата Chandrayaan.