Покрај сите „циркуси“ кои ни се случуваат во држава, и кога човек не знае од кого да се пази и да се чува, дали да гледа лево па десно, и кога очекува од Бога, барем тој и неговите посланици на земјава наша јадна, македонска, да ни подаде утеха, спас, гордост и благослов, е тогаш, баш тогаш, добиваме удар.
Удар силен, по рамо, вратот да ти се измести. удар од безбожник, поставен од Божјите слуги ( читај врвот на МПЦ ), удар кој едно божје женско чедо, умно , чесно, мајка и наша колешка, ја повредува сериозно.
Зошто Бог беше немилослив спрема нас, обичните смртници, како што е една Мими од еден медиум? Но, кога ќе размислиме, не треба во нашите мисли а камоли усти да го ставаме божјото име...затоа што безбожниците беа на мостот во Скопје.
Поглаварот на нашата нели, народна, македонска, Црква, г-дин г-дин Стефан, кој постојано ги велича празникољупците свои и Божји, се „опколил“ со човечка „армада“, за да се заштити себе си , или да го заштити Бога? Бог сигурно не му барал, токму тој да го заштити, па чуму толкаво обезбедување во кое имаше безбожници чиниш без левата мозочна полухемисфера, кои маваа и удираа по оној кој сакаш да му се приближи на првиот Поп на Македонија, и да го почуствува неговиот божјочудесен здив, испуштен од неговата златобожја уста, смирена поради големото обезбедување.
И тој со неговите, од Бога извајани очи, г-дин г-дин Стефан гледаше и слушаше како лелека едно божје чедо.
Наместо Мими и Канал 5 , но и целата јавност, да добијат извинување и објаснување, како МПЦ како организатор, си дозволи олкав број на обезбедување , нашата новинарка добива „интимен“ телефонски повик, со едно извини – и „Божја“ замолница работава да не „таласа“?!
Високодостојни свештеници од МПЦ, вака ли го чувате вашето македонско стадо? Со по некој удар, за да верниците се подсмират малку и да не прашуваат многу? Зарем мислевте ќе прашувавме за џиповите или за ОА?
Толку ли е тешка вашата пресвета рака, да направи едно Божје писание до своето чедо Мирјана Мичевска Јовановиќ, и останатите чеда, да ни прати на сите зборови празнична утеха и благослов со желба рамото и вратот да заздрават побргу?
Нашата Мими сакаше да си ја заврши Божјата но и професионалната задача, да ги земе основните информации од денешниот Божји среќник од Скопје, за да ја запознае македонската јавност, како што тоа го правела многу години претходно.
А наместо тоа, нашата екипа се запозна со Божјата „тупаница“, пардон – тупаницата на организаторот и НИКОБ.
Господ Бог да не чува од полошо и од безбожнициве денешни.