На крајот на 2009 година станала позната низ целиот свет по несреќата на истражувачот Џон Едвард Џонс. Неговата смрт е опишана како „најлошата што може да се замисли“.
Џон и неговите роднини решиле да ја истражат пештерата што се наоѓа југозападно од езерото Јута и на околу 50 километри од Солт Лејк Сити.
Експертите подоцна рекле дека тој практично се „закопал жив“, бидејќи решил да ги истражи тесните премини, каде што претходно се организирале спасувачки операции.
И покрај ризикот, Џон се заглавил во исклучително тесен премин што имал остар свиок на крајот. За жал, тој погрешил во немапираниот дел, каде што се заглавил.
Несреќниот човек се нашол во пукнатина широка меѓу 25 и 45 сантиметри, заглавен со главата надолу и тогаш почнува неговиот пекол, пренесува LadBible.
Не можел да се сврти, едната рака му била над главата, а другата покрај телото.
Роднините излегле надвор и повикале помош, а волонтерката Сузи Мотола подоцна изјавила дека Џон бил расположен и покрај незавидната ситуација.
„Тој ми рече: „Здраво Сузи, благодарам што дојде. Навистина сакам да излезам надвор“.
Меѓутоа, како минувале часовите, Џон го обзеде паника. Потоа рече:
„Овде ќе умрам. Не излегувам одовде, нели?“.
Повеќе од 1.000 спасувачи се обиделе да го извлечат несреќниот човек, користејќи јажиња, но напорите не вродиле со плод. Еден од нив му пришол на Џон и го прашал како се чувствува:
"Ужасно. Не ми се верува дека сум наопаку. Нозете ме убиваат“, одговорил веќе исцрпено.
По 27 часа исцрпувачка борба за воздух, Џон почнал да губи сила. Спасувачите го слушнале како плитко дише, но не можеле да му помогнат.
На крајот бил прогласен за мртов на 25 ноември, откако срцето му застанало.
Надлежните сметале дека е премногу опасно да се обидат да го извлечат безживотното тело, па одлучено е да се бетонира влезот во пештерата.
Пештерата Нути Пути станала гробница на Џон Едвард Џонс, а неговата трагедија служи како предупредување за сите спелеолози во светот.