Со овој потег, вселенската агенција сакаше да провери дали сме способни да ја смениме траекторијата на астероид во случај тој да стане закана за нашата планета.

Мисијата беше успешна бидејќи траекторијата на астероидот беше значително забавена. Но, нешто се случи спротивно на предвидувањата на НАСА, што може да има импликации за идните мисии за планетарна одбрана. Имено, орбитата на Диморф продолжи да се намалува и еден месец по ударот, иако повеќето астрономи очекуваа многу брзо да се врати на почетната брзина, пишува Live Science.

На мисијата ДАРТ, вредна 330 милиони долари, експерти работеле седум години. Нивната цел беше малку да ја променат траекторијата на Диморф, астероид во облик на јајце со големина на фудбалско игралиште што орбитира околу пет пати поголемиот астероид Дидимос. Се очекуваше ударот на DART да го промени овој орбитален период за околу 7 минути, но крајниот резултат беше позначајна орбитална промена - за околу 33 минути.

Средношколскиот професор во Калифорнија Џонатан Свифт и неговите ученици првпат ги открија овие неочекувани промени кога минатата есен го набљудуваа Диморф со училишниот телескоп од 0,7 метри. Тие забележале дека астероидот забавил за уште една минута еден месец по ударот, што укажува на тоа дека продолжил да забавува континуирано.

Свифт ги претставил наодите на конференцијата на Американското астрономско друштво во јуни. Оттогаш, тимот на DART потврди дека Диморф навистина продолжил да забавува до еден месец по ударот. Сепак, нивните пресметки покажуваат дополнително забавување од 15 секунди, а не за минута и дека еден месец по судирот забавувањето е драстично намалено.

Што предизвика Dimorph постојано да забавува во период од еден месец пред повторно да се „смири“? Кластер од вселенски карпи би можел да биде одговорот. Имено, неодамнешните набљудувања на астероидот откриле огромно поле од камења на него, кои веројатно се откинале од површината на Диморф при ударот.

Можно е некои поголеми парчиња да паднале на Диморф во текот на првиот месец, забавувајќи ја неговата орбита повеќе од очекуваното, изјави Харисон Агруса од мисијата DART за New Scientist.

Тимот на DART планира наскоро да објави свој извештај за овие неочекувани наоди. Сепак, можеби ќе треба да го чекаме конечниот одговор во 2026 година, кога вселенското летало Хера треба да му пријде на Диморф и подетално да ја истражи „локацијата на космичката несреќа“.

Во моментов, нашата планета мирно плови низ вселената, засега нема индикации дека опасен астероид би можел да се движи во наша насока во блиска иднина. Но, има многу големи карпи во Сончевиот систем и ако една од нив нѐ удри, тоа нема да биде добро. Влијанијата на поголемите астероиди и комети во минатото многу влијаеле на животот на нашата планета. Најпознатата ваква катастрофа се случила пред 66 милиони години кога астероид широк 10 километри удрил во областа на денешниот полуостров Јукатан во Мексико. Ударот предизвикал експлозија која имала енергија од неколку милијарди атомски бомби и уништил 75% од сите растителни и животински видови, вклучувајќи ги и сите копнени диносауруси.

„Знаеме каде се големите астероиди затоа што можеме да ги видиме со нашата сегашна генерација на телескопи и знаеме дека ниту еден од откриените астероиди нема да се приближи до нашата планета во следните неколку стотини години. Така, засега, можеме да спиеме мирно. “, рече астрономот Алан Фицсимонс минатата година на Универзитетот Квин во Белфаст.

„Сепак, сè уште не сме ги откриле сите оние помали астероиди кои се доволно големи за да уништат цели градови и да опустошат огромни области. Ги мапираме овие помали објекти со сè поголема прецизност, но треба да бидеме способни да преземеме некоја акција ако откриеме дека еден од нив е на директен пат кон Земјата. DART е првиот чекор во создавањето на таква технологија“, додаде тој.

Пример за опасноста што ја претставуваат малите астероиди и комети е објектот што на 15 февруари 2013 година навлезе во атмосферата на Земјата во близина на рускиот град Челјабинск. Се верува дека имало дијаметар од 20 метри. Експлодирал во атмосферата предизвикувајќи огромна експлозија во која беа повредени повеќе од 1500 луѓе.

„Ако тој објект влезеше во атмосферата на само 20 километри северно, ќе нанесе многу поголема штета. Имавме голема среќа што немаше значителни повреди. Но, мора да бидеме свесни дека вакво нешто ќе се случи во иднина и да бидеме подготвен да дејствува навреме“, рече е Џеј Тејт, директор на Националниот информативен центар на Британија за објекти NEO во Најтон.