Тие се убедени дека ова се само делови од генетскиот материјал на вирусот.
Група вирусолози и научници за аеросоли сега потврдија дека заразниот вирус е пронајден во аеросол во воздухот, пишува „Њујорк Тајмс“.
„Луѓето го бараа токму тоа. Ова е недвосмислен доказ дека постои заразен вирус во аеросолите“, рече Линдзи Маре.
Истражувачки тим од Универзитетот во Флорида успеа да изолира жив вирус од аеросол што го собрале од растојание од два до пет метри од пациент хоспитализиран поради „ковид-19“, што е повеќе од растојанијата што се препорачуваат во упатствата за социјална дистанца.
Ова откритие е направено минатата недела и сè уште не ја поминало стручната рецензија, но веќе предизвика забуна кај научниците.
„Ако ова не е доказ, тогаш не знам што е“, напиша д-р. Маре на Твитер минатата недела.
Доколку се потврдат горенаведените откритија, импликациите може да бидат многу сериозни. Имено, тоа би можело да значи дека ковид-19 може да се транспортира на многу поголеми растојанија отколку што се сметаше претходно, што пак значи дека стандардните правила за одржување растојание од 1,5 метри во некои околности може да бидат недоволни.
Капките што го пренесуваат вирусот можат да се создадат на неколку начини - со кивање, кашлање, душкање, пеење, зборување и дишење. Во сите случаи, тие се формираат со слични механизми. Ова прскање на капки може да се случи во различни делови на респираторниот систем, од алвеолите во белите дробови кои се полнат и празнат преку грлото до носот и усните. Во овој процес, се формираат капки со различни димензии. Големите паѓаат на земја побрзо, додека помалите можат да лебдат, пренесени со воздух, на поголеми растојанија. Најмалите капки, помали од 5 микрометри (1/10 од дијаметарот на влакно на косата), обично се нарекуваат аеросоли, и можат да лебдат во воздухот неколку часа. Со воздушните струи, можат да се пренесат на растојанија од неколку метри.
Поголемите капки исто така можат да се исушат во воздухот, може да се намалат и да се претворат во аеросол. Бидејќи капките од аеросол можат да останат во воздухот многу долго време, единственото решение е добро проветрување со филтрирање и одржување на влага во воздухот за да се намали ефектот на сушење и да се забрза капките да паднат на земја. Проветрување во кое истиот воздух циркулира без добра филтрација не е корисно.
Тука исто така ќе биде неопходно да се испита колку време треба лицето да биде изложено на таков аеросол за да акумулира доволно вирус за да се зарази некое лице. Се очекува продолжената изложеност на аеросолот во затворени простории и во помалите простории да биде проблем. Ова пак значи дека препорачаните растојанија на работнотото место и во училиштата не мора да нè заштитат од инфекција.
Но, некои експерти велат дека сè уште е нејасно дали количината на откриениот вирус е доволна за да предизвика инфекција.
Аеросолите по дефиниција се мали, со дијаметар до пет микрометри и можат да станат уште помали со испарување. Обидите да се фатат овие чувствителни капки обично го уништуваат вирусот што го содржат.
"Многу е тешко да се земе и чува примерок од биолошки материјал од воздухот. Мораме да бидеме паметни кога земаме биолошки материјал за да симулираме услови што постојат при вдишувањето", изјави Шели Милер, инженер за животна средина на Универзитетот во Колорадо Болдер, за Њујорк Тајмс, која се занимава со квалитет на воздух и болестите во воздухот.
Претходните обиди се компромитирани во различни фази на процесот. На пример, еден тим користел ротирачки инструмент за ширење на аеросолот и покажал дека вирусот останува заразен и до три часа. Но, критичарите предупредуваат дека ваквите услови се експериментални и неприродни. Друг научен тим користел филтри од желатин или пластични и стаклени цевки за да ги собере аеросолите. Но, силата на воздухот ги исушила аеросолите и го уништила вирусот. Третата група успеа да го изолира живиот вирус, но се покажа дека не може да ги зарази клетките.
Во една нова студија, истражувачите смислиле уред за земање мостри што користи водена пареа за да ги зголемат аеросолите доволно за да можат лесно да се соберат од воздухот. Наместо да ги остави во таква состојба, уредот веднаш ги пренесува аеросолите во течност богата со сол, шеќер и протеини, што го зачувува патогенот.
„Јас сум импресиониран, тоа е многу паметна техника за мерење“, изјави Робин Шофилд, атмосферски хемичар на Универзитетот во Мелбурн , Австралија.
Овој пат, научниците собрале примероци на воздух од просторија во одделот со пациенти со ковид-19 во болница на Универзитетот во Флорида. Ниту еден пациент во просторијата не бил подложен на медицински процедури за кои е познато дека генерираат аеросоли, за кои Светската здравствена организација и други тврдат дека се главните извори на вирусот на воздухот во болнички услови.
Научниот тим користел два уреди за земање мостри, еден на два метри и другиот на пет метри од пациентите. На двете растојанија, научниците биле во можност да го соберат вирусот, а потоа да покажат дека вирусот што доаѓа од аеросолот во воздухот може да зарази ќелија во лабораториска чаша. Генетската секвенца на изолираниот вирус била идентична со вирусот од новопримениот пациент од собата. Во споменатата просторија, воздухот се менувал шест пати на час и имал ефективни филтри, ултравиолетово зрачење и други безбедносни мерки за деактивирање на вирусите пред да се врати воздухот во просторијата.
„Ова објаснува зошто пронајдовме само 74 честички на вируси на литар воздух. Во затворени простории без добра вентилација, како училишта, може да се соберат многу повеќе вируси во воздухот“, рече вирологот на тимот на Универзитетот во Флорида, Џон Ледники, за „Њујорк Тајмс“.
Но, на другите експерти им е тешко да го проценат ризикот од инфекција од овие наоди.
"Не сум сигурен дека овие бројки се доволни за да предизвикаат инфекција кај некого. Единствениот заклучок што можам да го извлечам од овој труд е дека одржлив вирус може да се одгледува од воздухот. Но, тоа не е мала работа", изјави Ангела Расмусен, виролог на Универзитетот Колумбија во Њујорк.
Неколку експерти забележале дека растојанието на кое истражувачите го пронашле вирусот е многу поголема од 180 сантиметри, што се препорачува за физичко растојание.
„Знаеме дека во затворени простории, овие правила на растојание повеќе не важат. Минималното растојание од 180 см е погрешно затоа што луѓето мислат дека се заштитени во затворено, иако не се“, рече др. Шофилд и додаде дека на малите аеросоли им требаат само пет минути да поминат низ целата просторија.
Препораката се заснова на идејата дека „големите капки“ се единствените носители на вирусот. Овие откритија треба исто така да ги охрабрат луѓето да бидат будни и да ја зголемуваат вентилацијата, тврди Сема Лакдавала, експерт за респираторни вируси на Универзитетот во Питсбург.
„Сите знаеме дека вирусот може да се пренесе на сите можни начини, но се фокусиравме само на мал број начини“, рече др. Лакдавала.
Д-р Ледницки добил повици и е-пошта од истражувачи ширум светот заинтересирани за неговите откритија. Тој рече дека ќе ги провери деталите за да бидат сигурни. На крајот на краиштата, рече д-р. Ледницки, точниот број можеби не е важен: „Можеме да го одгледуваме вирусот од воздух, мислам дека тоа треба да биде важна лекција“.