Кога летото е топло, во Трентино во северна Италија уште од 2004 година на површина излегуваат војниците кои настрадале во борбата која се водела над три години, а во која загинале, смрзнале или од глад починале над милион војници од двете страни.

Археолозите мораат експресно да реагираат бидејќи телата почнуваат брзо да се распаѓаат, а љубопитните планинари кои не можат му одолеат на искушението „за спомен нешто да си земат“, од работите кои покојниците ги имале кај себе. Дури некои и намерно одат во планината заради овие морничави сувенири кои потоа ги продаваат на интернет, а полицијата и форензичарите обично ги викаат дури откако од труповите се зема се што е вредно.



Средбите со одмна починатите понекогаш знаат да бидат и многу емотивни.

Последен пат од вечниот мраз се извадени остатоците од двајца италијански војници на возраст од 16 и 18 години, застрелани во глава во 1918 година и од своите другари закопани во плитки гробови.

„Не можев, а да не помислам на нивните мајки кои ги испратиле во војна и никогаш повеќе не ги виделе“, вели д-р Николис, форензичар кој вршел аутопсии на повеќето тела најдени во поново време.

Материјалот од Алпската битка историчарите го собираат уште од крајот на војната, но редовни наоди има од раните 1990-ти години, а благодарение на климатските промени тие се се почести и пообемни. Покрај оружјето и војничките предмети, собрано е и доста облека, па дури и едно неоштетено писмо кое паднат војник го пишувал за својата сакана.