Имено, станува збор за откриена молекула наречена диметил сулфид (ДМС). На Земјата, оваа молекула произведува само нешто живо.
Сепак, научниците нагласија дека откритието до кое што го дошле не е сосема сигурно и дека се потребни повеќе податоци за да се потврди присуството на ДМС.
Истражувачите, исто така, открија присуство на метан и јаглерод диоксид во атмосферата на оваа планета.
Како што пишува Би-Би-Си, присуството на овие гасови би можело да значи дека оваа планета наречена К2-18б има воден океан.
Професорот Нику Мадхусудан од Универзитетот во Кембриџ, кој го предводеше истражувачкиот тим, изјави за Би-Би-Си дека целиот тим бил „шокиран“ кога ги видел резултатите.
- На Земјата, DMS произведува само живот. Поголемиот дел од земјината атмосфера емитира фитопланктон во морските средини - рече тој.
Но, професорот нагласува дека се уште е рано за конечни заклучоци и дека се потребни повеќе податоци, кои ќе бидат достапни за една година, за да се потврди откритието.
- Ако се потврди, тоа ќе биде голема работа, а јас чувствувам одговорност да го направам ова како што треба, ако сакаме да тврдиме нешто толку големо - рече Мадхусудан.
Ова е прв пат астрономите да детектираат можна трага од DMS на планета која орбитира околу далечна ѕвезда. Но, тие ги третираат резултатите со претпазливост, нагласувајќи дека пред 3 години слично тврдење за присуство на молекули на фосфин, произведени од живи организми, во облаците на Венера било отфрлено една година подоцна.
Д-р Роберт Маси, кој не бил вклучен во ова истражување, а инаку е заменик директор на Кралското астрономско друштво во Лондон, вели дека бил возбуден кога ги видел резултатите:
- Полека се движиме кон точката каде што ќе можеме да одговориме на големото прашање - дали сме сами во Универзумот или не - рече тој. - Јас сум оптимист, кога станува збор за прашањето дали еден ден ќе најдеме знаци на живот или не. Можеби ова е тоа, можеби ќе се случи за 10 или дури 50 години, дека ќе имаме докази толку силни, што постоењето на живот е најдоброто објаснување за тоа.
Телескопот Џејмс Веб е способен да ја анализира светлината што минува низ атмосферата на далечните планети. Таа светлина ги содржи хемиските „потписи“ на молекулите во нејзината атмосфера. Деталите може да се дешифрираат со разложување на светлината на нејзините составни фреквенции - исто како што призмата го создава спектарот на виножитото. Ако недостасуваат делови од спектарот, тоа значи дека тие биле апсорбирани од хемикалии во атмосферата на планетата, што им овозможува на истражувачите да го дознаат нејзиниот состав.
Овој потфат е уште поневеројатен бидејќи планетата е оддалечена повеќе од 1,1 милиони километри, па количината на светлина што допира до телескопот е навистина мала.
Покрај DMS, спектралната анализа открила големи количини на гасови од метан и јаглерод диоксид со висок степен на сигурност.
Пропорциите на јаглерод диоксид и метан одговараат на претпоставката дека на планетата има воден океан, под атмосферата богата со водород. Телескопот Хабл претходно забележа присуство на водена пареа, поради што планетата К2-18б била една од првите на листата за истражување за далеку помоќниот телескоп Џејмс Веб. Имајќи го сето тоа на ум, можноста за воден океан на него е огромен скок напред во расудувањето.
Способноста на планетата да поддржува живот зависи од нејзината температура, присуството на јаглерод и можеби течна вода. Набљудувањата од телескопот Џејмс Веб се чини дека сугерираат дека планетата K2-18b ги исполнува сите овие услови. Но, само затоа што планетата го има целиот потенцијал да поддржува живот не значи дека го има, и затоа е важно дефинитивно да се утврди можното присуство на DMS.
Она што ја прави оваа планета уште поинтересна е тоа што не е налик на Земјата, т.е. не спаѓа во класата на таканаречените карпести планети, кои досега биле кандидати за постоење живот, кои орбитираат околу далечните ѕвезди. K2-18b е приближно 9 пати поголема од Земјата.
Егзопланетите - планети кои орбитираат околу ѕвезди различни од нашето Сонце - кои се меѓу големини на Земјата и Нептун не се како планетите во нашиот Сончев систем. Ова значи дека овие „поднептуни“ се слабо разбрани, како и природата на нивните атмосфери, вели д-р Субхаџит Саркар од Универзитетот во Кардиф, кој бил уште еден член на тимот за анализа.
- Иако овој тип на планети не постои во нашиот Сончев систем, „поднептуните“ се најчестиот тип на планети познат досега во галаксијата. Успеавме да го добиеме досега најдеталниот спектар на субнептунска планета во зоната погодна за живеење, а тоа ни овозможи да ги откриеме молекулите што постојат во нејзината атмосфера – рече Саркар.