Тоа е национален приоритет. „Без странски експерти, ние нема да можеме да ја одржиме нашата благосостојба. Не можеме едноставно да ги чекаме овие луѓе, мора да работиме напорно за нив“, рече федералниот министер за труд Хубертус Хајл, пренесува Дојче веле.

Германското биро за статистика тврди дека бројот на работоспособни работници во Германија ќе се намали за четири до шест милиони до 2035 година. Во многу индустрии веќе има недостиг на работна сила. Според германската трговска и индустриска комора (ДИХК), дури 56% од анкетираните фирми во моментов сметаат дека недостигот на работна сила е најголем деловен ризик.

Секоја трета германска компанија вработува работници од други земји на ЕУ и трети земји во последните години. Многу бизниси не се во состојба да преземат нови нарачки поради недостаток на работници и претрпуваат огромни финансиски штети.

Федералната влада го реализира барањето на бизнисмените и напорно работи веќе некое време за да ги создаде предусловите за привлекување експерти од странство. По долгата дебата, беше донесен Законот за миграција на трудот, со кој се признава дека Германија е имигрантска земја - шест децении по пристигнувањето на првиот голем бран гастарбајтери.

Примарната цел на законот е да им се олесни на странските работници пристап до германскиот пазар на трудот - и практично во сите гранки.

„Во принцип, не е важно од каде доаѓа, најважно е да се докаже дека тој сака да се интегрира во земјата, дека сака да соработува и да биде дел од општеството. И, тогаш не е прашање од каде е некој, тоа како тие сакаат да се интегрираат “, рече Федералната министерка за образование, Ања Карлицек за ДВ.

Во понеделникот, таа отвори нова Централна канцеларија за признавање на професионални квалификации (ЗСБА). Според локалниот печат, во моментов има околу 1.400 служби за признавање странски јазик во Германија.

Процесот на признавање беше досега премногу комплициран и траеше многу долго, многу подолго отколку, да речеме, во скандинавските земји, САД или Канада. Новата канцеларија за признавање на странските квалификации, која започна со работа на почетокот на овој месец, треба да го поправи ова.

За време на турнејата низ земјата, Карличек и Хил демонстрираа како треба да изгледа ова во пракса: Лицата заинтересирани да дојдат во Германија, најпрво треба да се јават во ЗСБА, која ќе им помогне во подготвувањето на целокупната документација неопходна за признавање на квалификациите, и да бидат достапни за консултации (преку разговор, е-пошта или телефон) и нивните барања да бидат дистрибуирани до релевантните институции на ниво на германските сојузни провинции.

Но, она што и помага на Германија (новите правила на имиграција) од една страна предизвикува големи проблеми во Југоисточна Европа , која не ја напуштаат само квалификуваните универзитетски дипломирани луѓе, туку и негувателки, возачи, автомобилски механичари и работници од други индустрии. Повеќе од 100,000 работници годишно ја напуштаат Германија, само од Хрватска или БиХ.

На 1 март 2020 година, во Германија влегува на сила новиот Закон за миграција на професионални работници. Тоа треба да го олесни пристигнувањето во Германија и потрагата по работни места за сите квалификувани работници од земјите што не се членки на ЕУ. Во иднина, правилото што автоматски ќе им користи на граѓаните на ЕУ нема да важи повеќе. Еден од регионите кон кој што традиционално се насочени германските работодаваќи е Западен Балкан - работниците од тој регион уживаат добар углед во Германија:

„Во минатото направивме многу истражувања за Западен Балкан, што е еден од регионите кои се многу важни за нас, затоа што таму наоѓаме многу добра, квалификувана работна сила, а од друга страна, има многу луѓе кои знаат германски, а тоа е од огромна помош во деловната интеграција “, изјави Торстен Ролфсмаер од Федералното биро за вработување.

Мотивација за напуштање не само што се повисоките германски плати, туку и корупцијата, лошата перспектива и честопати недостасува владеење на правото. Според ОБСЕ, само Србија ја напуштиле 650,000 луѓе помеѓу 2000 и 2015 година - скоро една десетина од вкупното население. Слично е и во другите земји од регионот, пишува Дојче Веле.